دخترانه (زندگی به سبک شهدا)

جوان روحی کنجکاو و پرخروش دارد که همیشه در مسیر جستجو و آشنایی با پدیده های وجودی خود و مسائل پیرامونی است.جوان با توجه به موقعیت،محیط زندگی،شرایط زمانی،دوستان و خانواده زمینه های مختلفی برای شکل گیری افکار،رفتار و عواطف مختلف را دارد.

تمام این ظرفیت ها و توانمندی ها زمینه ای برای رشد و تعالی انسان است.لذا وقتی در تعابیر معصومین علیهم السلام جستجو می کنیم،توصیه ها و توجهات بسیاری را نسبت به جوان و استفاده از فرصت جوانی می یابیم.توصیه هایی که عمل به هر کدام از آن ها می تواند راه سعادت و دوری از اشتباهات و انحرافات را برای ما به همراه داشته باشد.برخی از این توصیه ها را به عنوان نمونه ذکر می کنیم:

امام صادق علیه السلام می فرمایند:هر جوان مومنی که در جوانی قرآن تلاوت کند،قرآن با گوشت و خونش می آمیزد و خداوند عزوجل او را با فرشتگان بزرگوار و نیک ثرار می دهد و قرآن نگهبان او در روز قیامت،خواهدبود.

با نگاهی گذرا به روایات مطرح شده و روایات دیگری که در زمینه جوان و جوانی بیان شده است،می توان دریافت که موضوعاتی از قبیل ازدواج، تحصیل،ارتباط با خدا،دوری از گناه،توجه به دوست یابی و موضوعاتی از این دست بیشتر مورد توجه قرار گرفته و به آن توصیه شده است.همین مسئله باعث شد تا این موضوعات  به عنوان اصلی ترین نیاز های جوان امروز،دست مایه ای برای نگارش این کتاب شود.

بنابراین آنچه در این کتاب مرور می کنیم،مجموعه ای است از موضوعات اساسی و مورد نیاز برای دختران جوان و نوجوان،که سبک زندگی و روش بهتر زیستن را تبیین می کند.

کتاب شامل نه فصل است که هر فصل موضوعی خاص را تبیین می کند.

در هر فصل تلاش شده تا نکاتی کوتاه و کلیدی پیرامون موضوع فصل به صورت خلاصه بیان شود؛و پس از آن کتاب هایی که برای آشنایی بیشتر با موضوع فصل نوشته شده معرفی می شوند.

نکته ی حائز اهمیت آن است که در بیان هر موضوع،تنها به بیان نکته ها و روش ها اکتفا نشده و مجموعه ای از خاطرات شهدای گران قدر به عنوان الگوی عملی و راهکار اجرایی ارائه شده؛تا بتواند چراغ راهی برای تغییر سبک زندگی ما و رسیدن به نقطه ی کمال بشری باشد.

دربخش خاطرات شهدا نیز تلاش شده خاطراتی گلچین و ارائه شوند که بیشتر جنبه ی اجرایی و عملیاتی داشته باشند؛به امید آنکه بتوانند جرقه ای برای تغییر سبک زندگی ما باشند.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

صاحب خانه اش گفته بود:طیبه که به خانه ی ما آمد،ما سرمان برهنه بود،بی حجاب بودیم.این قدر پند و نصیحت کرد و از قرآن و دعا گفت که ما دیگر یک تار مویمان را نگذاشتیم پیدا شود.ساواک که گرفته بودش و دست بند زده بود به دست هایش،گفته بود:مرا بکشید ولی چادرم را بر نداری.شهیده طیبه واعظی دهنوی(صفحه 86)