واجب فراموش شده

خواستیم امر به معروف و نهی از منکر را بشناسیم و بدانیم وظیفه ما چیست.روزها به دنبال آیات و روایات گشتیم،رساله ها را زیر و رو نمودیم،با اساتید مصاحبه نمودیم و از گروه های آمر و ناهی کسب تجربه کردیم.به حساب خود در دریای شناخت امر به معروف و نهی از منکر غرق شدیم.اما آن گاه که به کلام ولی نگرستیم،یافتیم که از آن دریا جز قطره ای نفهمیده ایم.اما آن گاه که به کلام ولی نگرستیم،یافتیپ که از آن دریا جز قطره ای نفهمیده ایم.مبهوت بحر عمیق ریزبینی،ظرافت و فراست ایشان در آیات و روایات شدیم.گوشه ای نبود که ایشلن اشاره نکرده باشند.کلامی که گام ها از آخرین تجارب گروه های آمر و ناهی جلوتر بود.

بنابراین این کتاب را با سیری موضوعی از بیانات مقام معظم رهبری در زمینه امر به معروف و نهی از منکر تهیه کردیم،باشد که در احیای این فرضیه الهی قدمی برداشته باشیم.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

من همین امر به معروف و نهی از منکر  زبانی را_ولو به شکل خیلی راحت و آرام و بدون هیچ خشونت و دعوایی_واقعا یکی از معجزات اسلام می دانم.مثلا یک نفر کار خلافی می کند،می گویند آقا شما این کا را نباید می کردی.این مطلب را بگو و برو.می گوید او بر می گردد دو تا فحش به من می دهد.خیلی خوب؛حالا دو تا فحش هم بهشما بدهد؛برای خاطر امر خدا تحمل کنید.اگر نفر دوم هم بگوید آقا شما باید این کار را نمی کردی؛بدانید اگر دعواهم بکند،دعوایش کمتر از آنی است که با نفر اول کرده است.نفر سوم و نفر دهم و نفر بیستم هم همین طور.بنابراین،اگر نهی از منکر باب شد و تا نفر بیستم رسید،شما خیال می کنید آن آدم دیگر آن کار را تکرار خواهد کرد؟نهی از منکر واقعا معجزه می کند.فقط هم زبانی؛یدیش در اختیار حکومت است؛یعنی اگر جایی باید با گناهکار به صورت یدی و مجازاتی برخورد کنند،فقط دستگاههایی از حکومت هستند که مسئول این کارند؛مردم نباید بکنند.اما زبانی چرا؛خیلی هم اثر دارد.

(کتاب واجب فراموش شده/صفحه 28)