خلوت نا امن

نوجوانی که از روی «کنجکاوی» می خواهد توانمندی جنسی خود را بیازماید، یا شنیده است که  رفتار جنسی می تواند او را به «آرامش» برساند، یا آتش شهوت در درونش شعله می کشد، در جست و جوی راهی برای پاسخ به این کنجکاوی  یا آرام کردن این نگرانی و یا فرونشادن این آتش است.

از نظر او ، شدنی ترین و کم هزینه ترین راه ، خود ارضایی است ; زیرا برای این کار، تنها باید به دنبال یک «خلوت امن» باشد. کافی است آرام و بی سروصدا به این خلوت امن پناه ببرد و دستش را در دست «شیطان» بگذارد ;او به همدست خود کمک می کند تا خیلی زود دست به کار شود.

از این پس ، این خلوت امن می شود «پناهگاه » او ; غافل از آنکه اینجا «کمینگاه» شیطان است و هیچ کجا برای او ناامن تر از این خلوتگاه نیست.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

علت اصلی ممنوع بودن خودارضایی

حقیقت آن است که علت اصلی ممنوع بودن خودارضایی و هر کار حرام دیگری، وجود آسیب های فراوان در آن نیست تا ما برای اثبات ممنوع و ناشایست بودن آن ، به سراغ آسیب های گفته شده در بالا و مواردی از این دست برویم. همین که «پروردگار» جهان و انسان ، چیزی مانند خودارضایی را جزو محرمات الهی قرار داده است ، سبب می شود تا آن را بد و ناپسند  به شمار آوریم و هرگز به سوی آن نرویم. اگر بدانیم کسی این رفتار را ممنوع کرده که هستی و انسان را «آفریده» و به همه جنبه های وجودی بشر «آگاه » است ، اگر بدانیم او همان کسی است که قواننین حاکم بر هستی را وضع کرده و از تمام عالم هایی که انسان در آن زندگی می کند یا در آن زندگی خواهدکرد آگاه است ، دیگر برای نرفتن به سوی این رفتار و یا کنار گذاشتن آن ، به دنبال فهرست بلندی از آسیب های آن نخواهیم بود.

آری، خاستگاه اصلی ممنوع بودن این عمل و دیگر کار های حرام، تنها و تنها کلام پروردگار است.

خلوت نا امن / صفحه ی 42