اطلاعات بیشتر
کتاب « شرح دعای سمات » به قلم آیت الله سید علی آقا قاضی به ضمیمه معرفت نفس به قلم محمد حسن الهی طباطبایی
در بخشی از متن این کتاب می خوانیم :
هنگامی که خداوند سبحان اراده کند عالم را خلق کند نوری را خلق می کند و منظور از نور نیز آن جیزی نیست که به ذهن می رسد ، یعنی نور حسی مثل روز نیست ! بلکه هر امر وجودی از آن تعبیر به نور می شود و نور حسی نیز از شئون آن است که توضیح آن خواهد آمد . وقتی پروردگار سبحان آن نور انور را آفرید ، به آن گفت : برو . آن نور رفت . بعد به آن گفت بیا و آمد و با نظر رحمت و منت و کرامت و احسان به آن نگاه کرد . نور با نگاه خداوند به خاطر فروتنی در برابر عزت او ذوب شد تا این که چیزی از آن باقی نماند و خداوند سبحان فرمود :« و عزتی و جلالی ما خلقت خلقا احب الی منک بک آخذ و اعطی و بک اعاقب و اثیب » ، « به عزت و جلالم سوگند که مخلوقی محبوب تر از تو نزد خودم نیافریدم ، به خاطر تو می گیرم ، عطا می کنم ، عذاب می کنم و ثواب می دهم .»
شرح دعای سمات / صفحه ی 61
