اراده

این نوشته تنها کار در موضوع «اراده »نیست که بزرگان علم در روانشناسی، فلسفه، اخلاق و عرفان به آن پرداخته اند. در این نوشتار تلاش ما بر این است که تلفیقی از مباحث فلسفی، روانشناختی و اخلاق اسلامی با گرایش عرفانی ارائه دهیم. بنابراین، روش تحقیق روانشناختی ما، رفتار درمانی _شناختی است که بر اساس دلایل عقلانی _هیجانی استوار گشته و روش تحقیق در منابع اسلامی،بر عقل،کتاب( قرآن)و سنت( گفتار، رفتار و تقریر معصومان علیهم السلام) مبتنی شده است. چرا که از دیدگاه ما، برای آگاهی از نظریات اسلامی و الهی ،تنها باید به این سه منبع محکم عقلانی _و حیانی کی شود.

پیش از این در همین راستا به تالیف نوشته ای در باب اهمال‌کاری اقدام شد که تا حدودی پاسخگوی نیاز نوجوانان و جوانان عزیز بود .برای تکمیل آن نوشته این کار را با قدری عنایت بیشتر به روایات و احادیث به پایان رسانده ایم.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

خودباوری

«باور داشتن توانایی خودم نتیجه اراده قوی است. کسی که بر پایه اراده اش کاری را به انجام می‌رساند، به توانایی خود باور پیدا می‌کند .خودباوری فرآیند باور و عمل است. در مرحله نخست شخص توانایی خود برای انجام کاری را در نظر می‌گیرد، اما تا هنگامی که کار را به انجام نرساند ،به توانایی خودش باور ندارد و هر لحظه که کار را به پایان رساند ،خودباوری پدید می‌آید. خود باوری که بر پایه عمل و باور پدید آید ،منشا کارهای قوی تر و اراده های برتر خواهد بود. اما اگر خودباوری بر اساس نادانی پدید آید به خودپسندی می‌انجامد .در جمله‌ای که به امام صادق علیه السلام نسبت داده‌اند امام فرمودند :«مفتاح الجهل  الرضا و الاعتماد به»  کلید نادانی خشنودی از خویش و باور داشتن خود است.

  برگرفته از صفحه 69 و 70 کتاب