ما بعد الحسین

کتاب «ما بعد الحسین» به زندگی آدم بعد از شناخت امام حسین(ع) و حسینی شدن انسان می‌پردازد. از زمانی که خدا جبرائیل را با حسین آشنا کرد و جبرائیل برای توبه حضرت آدم(ع) روضه قتلگاه را خواند آن وقت جهان رنگ و بویی دیگر گرفت. تمام معادلات زندگی بعد از آن به ما قبل الحسین و ما بعد الحسین تقسیم شد و معیار زندگی واقعی حسینی شدن شد. وقتی به این معادلات نگاه می‌کنیم می‌بینیم که حسین(ع) دیگر یک اسم ساده نیست و یک مکتب و جریان است. وقتی جریان می‌شود نقطه آرمانی آن هدف قرار می‌گیرد و تلاش انسان برای رسیدن به آن هدف ارزش‌گذاری می‌شود. ارزش‌گذاری که اتفاقا خدا برای آن حسابی ویژه باز کرده است.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

اما هستند کسانی که تاریخ، آن‌ها را به تأخیر انداخت. آنانیکه که هم نفس با مهدی فاطمه علیهما سلام هر صبح و شام با اشک، غسل زیارت می‌کنند و تمنای نصرتش دارند! آنها که ذخیره تاريخ اند برای داستان فرج تا دوباره عاشورایی رقم زنند که «بعد از حسین علیه السلام» به شکوه و شوکتش کسی ندیده باشد! در این عاشورا قرار نیست سری بر نیزه رود. اینجا حکایت قیامی جهانی است با آمادگی هایی که عاشورا برای آنها ایجاد کرده است. اینها حلقه‌های زنجیره اصحاب الحسین علیه السلام هستند که از سال 61  تا امسال به هم پیوسته شده  تا بنیان مرصوصی شود یاری فرزند حضرت حسین علیه السلام را... کسانی که نسل  «ما بعد لحسین علیه السلام» هستند و به پشتوانه معارف عاشورا تمدنی جهانی خواهند ساخت!
ما بین عاشورا و ظهوریم. باید با نگاه به عاشورا برای ظهور تربیت شویم و تربیت کنیم. باید از عاشورا برای تمدن سازی مدد بگیریم. این حقیقت را به تجربه دریافته ایم که امام حسین علیه السلام هر جا وارد شود، همه چیز را به هم می ریزد. این تجربه‌ای  آشناست. از خرداد سال 42، پیروزی انقلاب اسلامی، هشت سال پر از فراز و نشیب دفاع مقدس، تا فتنه ی  88 و... هرجا امام حسین آمد، معادلات را عوض کرد!
باید این تجربه را در همه عمر امتداد داد که محضر حسین علیه السلام «از زمین تا آسمانش» فرق  می کند.
 «السلام علی من جعل الشفا فی تربته»، «السلام علی من الاجابة  تحت قبته»، از «السلام علی ساکن التربةالزاکیة» تا « السلام علی صاحب القبة السامیة» از خاک تا افلاکش چیز دیگری است حسین علیه السلام.
 برگرفته از صفحه 40 و 41 کتاب