اطلاعات بیشتر
قرآن،کتاب هدایتی است که با دو ویژگی همگانی و همیشگی تا روز قیامت،معجزه جاودانی همه انبیاء و سفرای الهی است،زیرا رسول گرامی اسلام همه صحف آسمانی و کتب سماوی را در بهترین وجهی در قالب قرآن کریم دریافت داشته و با این جلوه،همه انبیای الهی و سفرای ربوبی در شعاع قرآن و وحی حضرت نبوی صلی الله علیه و آله زنده و حاضرند.
خط ممتد دین و وحی که از ساحت الهی آغاز و تا نفس و ذهن انسانی امتداد داشته و دارد،همواره مورد ایمان عده ای و موجب تردید و انکار برخی دیگر بوده است،از این رو در پهنای تاریخ،مومنان در مقابل کافران به مصاف یکدیگر می نگریستند و از همدیگر در گریز و فرار بودند؛اما امتیاز صف مومنان به وحی ادعای توام با برهان و علم بود و دعوی کفار توهم توام با جدال.
اعجازکه ظهور اراده وقدرت فوق طبیعی الهی است،هرگز با علوم و فنون غریبه،همانند شعبده،جادو و سحر و نظایر آن،مجانستی ندارد،بلکه این گونه از علوم خاستگاه طبیعی و بشری داشته و هرگز با معجزه هماوردی ندارند؛اعجاز الهی و معجزات اظهار شده در منطق وحی ،به عنوان نشانه های باهر و علائم ظاهر قدرت الهی هستند و خداوند با این شواهد روشن که بعضا از آن به «بصائر» یاد می کند:«قال لقد علمت ما انزل هولاء الا رب السموات و الارض بصائر و انی لاظنک یفرعون مثبورا»وحی خود را تسدید و سفرای خویش را تایید می کند.
این اثر که به نام «اعجاز قرآن» نام گرفته ،به نوبه خود،سعی دارد بر اساس اندیشه ها و آثار استاد،حضرت آیت الله جوادی آملی(دام ظله العالی)تبیین شایسته ای از این موضوع مهم ارائه نموده و از جنبه های مختلف به بحث اعجاز قرآن و جایگاه آن بپردازند که از عمده ترین آن،عقل باوری نسبت به اعجاز است؛گرچه حس و علوم تجربی توان آن را ندارد که نسبت به معجزه و نقش اعجاز،اظهار نظر منفی یا مثبت نماید،عقل تجریدی که از مواهب الهی به بشر است،قدرت اظهار نظر داشته و کاملا معجزه را سازگار با عقلانیت فلسفی و وحیانی می داند و اثبات و باور عقل و قلب را نسبت به این مقوله در این اثر علمی نشان داده است.
