فرزندم در سرزمین مجازی

شاید بتوان استفاده از اینترنت و فضای مجازی را به مصرف دارو نیز تشبیه کرد. همانطور که اگر دارو با مدیریت صحیح مصرف نشود، به جای درمانگری آسیب زایی می کند، اینترنت نیز نظیر دارویی ذهنی و روانی می‌تواند به توسعه ذهن و رشد آدمی کمک کند؛ اما اگر انسان از آن صحیح استفاده نکند؛ به مراتب بیشتر از زمانی که به فضای مجازی دسترسی ندارد، آسیب می بیند. محققان می‌گویند: امروزه تعریف جهل، صرفاً  «نداشتن اطلاعات» نیست؛ بلکه  «داشتن اطلاعات غلط» یا پردازش نکردن درست اطلاعات نیز، نوعی جهل است.
از اثرات مثبت فضای مجازی افزایش همگرایی، اجتماعی فرصت کسب دانش و مهارت های جدید، سهولت در استفاده از خدمات آنلاین، ایجاد فرصت های آموزشی و شغلی جدید، افزایش سرعت در خبررسانی، سرگرمی های جدید و... است.
از آسیب های استفاده ناصحیح از اینترنت نیز اعتیاد اینترنتی، فردگرایی و انزوای اجتماعی، افزایش خشونت، آسیب های پورنوگرافی (هرزه‌نگاری) در اینترنت، و بحران هویت یا اختلال در شکل گیری شخصیت، ایجاد تنش های خانوادگی، تغییر سبک زندگی و... است.
با وجود این آسیب ها، می توان به فضای مجازی امیدوارانه و مثبت نگاه کرد؛ زیرا راهکارهایی برای استفاده صحیح و کاهش آسیب های آن وجود دارد. کارشناسان این عرصه در مورد راههای مختلف کاهش آسیب های فضای مجازی از جمله فیلترینگ، سواد رسانه‌ای، رژیم رسانه‌ای و... نظریاتی را مطرح می‌کنند که در این نوشتار در حد توان، به آنها خواهیم پرداخت.
هرچند فواید و آسیب های فضای مجازی اختصاص به سن خاصی ندارد، به دلیل آنکه کودکان برای تصمیم گیری مناسب در مورد چگونگی استفاده از این امکانات، به رشد کافی نرسیده اند، والدین آنها در هدایت آنها مسئولیتی جدی دارند. آنها باید تلاش کنند که فرزندانشان از فضای مجازی استفاده بهینه کنند و از آسیب های آن در امان بمانند.

در کتاب حاضر می کوشیم،پدران و مادران را راهنمایی کنیم و به آنها بیاموزیم که فرزندان خود را که در سن کودکی به سر می‌برند، برای استفاده صحیح از فضای مجازی تربیت کنند. به گونه‌ای که در سن جوانی از توانمندی لازم برای بهره برداری مناسب از این امکانات برخوردار باشند.