روانشناسی زن در نهج البلاغه
روانشناسی زن در نهج البلاغه
کد محصول (446972)
دانستیم که مباحث زنان از مهمترین مباحث در طول تاریخ بوده است که همیشه مورد هجوم نظریه های افراط گرایانه و تفریطی قرارگرفته است. پاره ای، زنان را ضعیف، ناکارآمد و موجود فرعی دانسته و برخی او را میوه ی اصلی خلقت برشمرده و به تضعیف و تحقیر جنس مرد پرداخته اند و ساز فمنیستی می نوازند. در این میان دین به عنوان هدایتگر واقعی بشر و مربی او به این مسئله نگاهی همه سویه و دقیق داشته و زن را با ویژگی های زنانه جلوه ای از جمال الهی و مظهر و خلیفه خدا و مرد را خلیفه ای دیگرکه مظهر جلال خداوندی است می داند. حضرت امیر(علیه السّلام) به عنوان پدر امت اسلامی در نهج البلاغه سخنانی در مورد زنان می فرمایدکه در طول تاریخ با شبهات و چراهای گوناگونی همراه بوده است و ما در این کتاب بر آن شدیم تا این سخنان آسمانی امیرکلام، علی (علیه السّلام) را بررسی کرده و هماهنگی آن ها با طبیعت و فطرت بشری را مشخص سازیم. از این رو تفاوت های زنان و مردان را که عمده ترین بحث روان شناسی زنان است از نظر علمی تجزیه و تحلیل کرده...
اطلاعات بیشتر
فصل اول: ساختار مفهومی
لحظه ای با علی (علیه السّلام) و نهج البلاغه
پیش از آن که بر دریای بیکران نهج البلاغه گام اندیشه و بینش نهیم و مرواریدهای معرفت و هدایت را یکی پس از دیگری بیابیم، بجاست قدری از دریا و صدفی که مروارید آفرین این دریا است، سخن گوییم.
گرچه از علی سخن گفتن جز در بندکشیدن حقیقتی بزرگ در زنجیر واژه ها نیست و هرگز نمی توان به بلندای معرفت آن پیشوای روشن بین دست یافت امّا نگریستن به افقی چنین بلند و با شکوه نیز لطفی دارد نگفتنی!
دانشمند مسیحی لبنانی، سلیمان کتّانی بر این باور است:
«به این سان فرصتی رخ نمود تا در تاریک ترین شبی که طولانی ترین سیاهی اعصار و قرون را بر خود بیحیده است و آدمی را به 1. صوت العداله الانسانیه، جرج جرداق، ص 19. (به نقل از شبلی شمیل)
ما از علی چه گوئیم وقتی که پیشتازان مکاتب مادی گری می گویند:
«پیشوا علی بن ابیطالب، بزرگِ بزرگان، یگانه نسخه ای است که نه شرف و نه غرب، نه درگذشته و نه امروز صورتی مطابق این نسخه ندیده است.»1
زیر خروارها نابخردی و ستم و انحراف به گور سرد خاموشی و فراموشی خوابانده بود. مردی به وجود آید با گنجینه های گرانبار از مواهب و استعداد و فضایل که نمی شود کسی بدان دست یابد و همطراز نوابغ و قهرمانان نشود.»
