خطبه پیامبر در غدیر خم خطبه غدیر

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

نیک می دانید که امامت از اساسی ترین ارکان باور داشت شیعی است.این،از آن روست که امام،جانشین پیامبر و وارث همه ی مقامات ایشان است،جز نبوت؛امام پایه و استوانه ی اسلام،حقیقت دین و روح ایمان است.آری؛بین امام و دین،تمایزی نیست.امام صادق علیه السلام می فرمایند:تو را آگاه می کنم که دین و اصل دین ،یک انسان است و آن انسان،همان یقین و ایمان است.او امام مردم و اهل زمان خویش است.هرکه آن امام را بشناسد،خدا و دین او را شناخته،و هرکه او را انکار کند،خدا و دینش را انکار کرده است.کسی که به او جاهل باشد،به خدا و دینش جاهل است.خدا،دین و احکام و شریعتش،جز با آن امام شناخته نمی شود.

درخشنده ترین خورشید این آسمان،غدیر است.آخرین ماه های عمر شریف خاتم انبیاءصلی الله علیه و آله،جمعیتی انبوه از مسلمانان،در شرایطی ویژه و ممتاز،اجتماعی بزرگ،نزول آیاتی سترگ،خطابه ای والا،پیمانی عمومی از زبان ها،بیعتی از یکان یکان مردان و زنان،اینها و چندی دیگر از این دست،از غدیر حماسه های درخشنده و ماندگار آفریده است.خدای عزوجل پیامبرش را به معرفی امامت آن مولای یگانه فرمان می دهد و رسالت را در گرو تبلیغ آن می داند:»ای رسول!آن چه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ کن که اگر ابلاغ ننمایی،رسالت او را نرسانده ای!

آنان که پیش رفته اند باز می گردند و آنان که نیامده اند می رسند.120هزار مسلمان،در کرانه ی برکه ای که غدیر خم نام دارد،گرد هم می آیند.منبری از جهاز اشتران فراهم می شود.پیام آور وحی،رسول اسلام صلی الله علیه و آله به سخن می ایستند و خطبه ای ایراد می فرمایند که راه نمای ابدیت می شود.