باران خوبی ها

انسان‌ها معمولا از شنیدن  «توصیه» زود خسته می شوند. حتی برخی از آن فرار می‌کنند. اما  «توصیف» این گونه نیست؛ به ویژه اگر توصیف خوبی ها باشد. شاید هیچ چیزی به اندازه توصیف خوبی ها نتواند انسانها را برای حرکت و اقدام به شوق آورد و به آنها انگیزه و اراده کافی ببخشد. اساساً شیوه  «توصیف» که به جای  «توصیه» به کار می‌رود، روشی منحصر به فرد و بسیار تاثیرگذار است که انسان‌ها را عمیقاً به حقیقت جذب و علاقه مند می کند. حضرت آیت بهجت رحمة الله می فرمود: «مراجعه به تراجم علمای سلف (زندگی نامه عالمان در گذشته) به منزله مراجعه به کتاب های معتبر خلاقی است.» علتش این است که آن کتاب‌ها در واقع توصیف زندگی انسان های خوب است. مقام معظم رهبری نیز شبیه همین مطلب را در جمع طلاب و اساتید حوزه علمیه قم فرمودند.
اما به همین مقدار که  «توصیف هنرمندانه و باورپذیر» اثری عمیق در جان انسان‌ها دارد، کار به شدت سختی نیز هست. امیرالمومنین علیه السلام این کار را در مشهور ترین و بهترین خطبه اخلاقی نهج البلاغه، یعنی  «خطبه متقین» به درخواست یکی از یاران عارف خود به نام  «همام» انجام داده است. در این خط به هیچ توصیه ای وجود ندارد، و از ابتدا تا انتها توصیف است. حضرت در این خطبه شریف که از نظر زیبایی، سبک، مخاطب، جامعیت و تاثیرگذاری کم نظیر است، به  «توصیف» فضائل و زیبایی‌های اهل تقوا پرداخت است. نوشتار حاضر بخش اول از شرح این خطبه  توسط استاد پناهیان است که در جلسات هفتگی در مسجد دانشگاه تهران برای دانشجویان ارائه شده است.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

تفاوت قلب جسم با قلب روح این است که در قلب جسم،باید خون از یک طرف وارد و از طرف دیگر خارج شود،ولی در قلب روح انسان_که قلب حقیقی انسان است_این گونه نیست.قلب روح انسان،گنجینه ی ذخایر همه هستی است و نیاز به ورودی ندارد.معدنی است که باید در آن به اکتشاف پرداخت.انسان باید ببیند که با روحش چه کرده که چنین ورودی هایی تاثیر می پذیرد.دلخراب است که چشم شیفته ی دنیا می شود،دل خراب است که گوش،هوش از سر انسان می برد...

برگرفته از صفحه 100 کتاب