بدون مرز

مهاجرت چمران ها به آن سوی مرز ها نه به ماندن در غربت انجامید و نه بازگشت سرخوشانه به وطن را به دنبال داشت.چمران رفت و در کنار بالندگی اش دیگرانی را با خود همراه و همدل کرد.«بدون مرز»قصه ای خیالی از سرگذشت بالیدن شهید مصطفی چمران و یاران اوست.از روز های بلوغ علمی و عملی اش در آمریکا تا روزهای شلوغ یتیم نوازی و نبردهای پارتیزانی در لبنان.

بدون مرز همزمان از زاویه دور و نزدیک از چمران علم و عمل قصه می گوید.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

ویژگی عجیب دکتر که مهندس را به خودش جذب کرده بود،عزم و اراده دکتر برای رسیدن به قله ها بود!او در هر کاری که وارد می شد،دوست داشت که نفر اول باشد و این گونه می شد.او در زندگی شخصی نیز در نوک قله قرار داشت.بر خلاف خیلی های دیگر،دکتر همیشه درصدد حل مشکلات پیش پایش بود.خصلت زیبای دیگر دکتر،دستگیری اش بود.او دوست نداشت که فقط خودش به قله برسد!او خودش و همه دوستانش را با هم به اوج می رساند.به قول دکتر،ما بچه مسلمان ها،باید همگی با هم به رشد و ترقی برسیم!در رقابت های علمی یا فعالیت های مبارزاتی،تلاش و کوشش او مثال زدنی بود.هیچ گاه به جایگاهی که داشت،راضی نمی شد.هر لحظه دکتر بهتر از لحظه قبلش بود.مهندس دیگر طاقت تحمل رنج دوری و بی خبری از دکتر را نداشت.او از انتظار خسته شده بود ولی هنوز منتظر رسیدن خبری از دکتر بود.

برگرفته از صفحه 178 کتاب