در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت دوره سه جلدی

کتاب "در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت دوره سه جلدی"به قلم محمد حسین رخشاد، با موضوع مقاله ها و خطابه ها، این مجموعه سه جلدی دارای نکات کلیدی ای می باشد که در هر کتاب تعدادی از آنها به کار رفته است عبارتند از:

• کتاب اول: 600 نکته
• کتاب دوم: 700 نکته
• کتاب سوم: 500 نکته

که در مجموع 1800 نکته کلیدی و زیبا از حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره) است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

کتاب اول

از ماست که بر ماست
این همه بلاها که بر سر ما می آید، با دست خودمان به وجود آمده است و علت و سببش خود ما هستیم. خودمان نیزه به پهلوی خود میزنیم و آخ میگوییم و سپس از دست خود فغان و ناله می کنیم.
این همه بلاها که از زمان مشروطه تا به حال بر ما و ملت ما وارد شده و می شود، همه به دست امثال خود ما است، و مولود مشروطه است، و به امضا و تأیید خود ما به وجود آمده است. در مشروطه به دروغ و فریب چنین وانمود کردند که می خواهند احکام اسلام اجرا شود و در رأس مجلس شورا و تشکیلات قانون گذاری، شش نفر از فقهای طراز اول که قوانین مجلس را با احکام شرع تطبیق می نمایند خواهند بود. البته برای تنفیذ احکام «شرع » نه «شر»!).
از سوی دیگر از زمان مشروطه تاکنون تبلیغ کردند که اسلام قابل اجرا نیست.
کفار و استعمارگران در دروغ گفتن و فریب دادن ماهرند و ما در فریب خوردن! در نامه ای که مرحوم شیخ فضل الله نوری برای شهرستانها نوشته بود، آمده است: ای مردم مسلمان، خود انصاف دهید آیا اخلاق ایرانی ها در دوران مشروطه عوض شده یا نه؛ و فلان کار، تشبه به اروپایی ها شده یا نه؟!
حتی این مطلب را هم به صراحت گفتند که اسلام برای حکومت، ناقص است. مگر حکومت بنی العباس پانصد سال طول نکشید؟!
بدتر از استبداد را در مشروطه کردند رییس مجلس را کشتند و.... بعد معلوم شد که این ها محلل هستند و مطلب چیز دیگر بوده است. اگر کسی در این گونه جریانات از مقصد دور نرود و فریب نخورد و گمراه نشود باید خوشحال باشد. عجیب تر این که مقدمات این مطالب و امضا و تاسیس مشروطه به دست علما فراهم شد، و مجلس با وکلای آنچنانی آن هم با نظارت شش فقیه و... تشکیل شد، ولی سرانجام کار به جایی رسید که به وکلای مجلس گفتند یا باید عمامه ها را از سر بردارید، یا از مجلس بیرون بروید! وزیر دربار گفته بود: وکلای مُعَمَّم به جای عمامه باید کلاه پهلوی بر سر بگذارند!

برگرفته از صفحات 117 و 118 کتاب

کتاب دوم

حالا بیا ببوس
مرحوم آخوند فاضل اردکانی خیلی با دست بوسیدن مخالف بود، سیدی آمد و به ایشان گفت: شخصی سفارش کرده که از جانب او دستتان را ببوسم، ایشان هم به او و هم به واسطه بد گفت و سخت ناراحت شد بعد که غضبش فرو نشست، گفت: «خدایا، اولاد پیغمبر - صلى الله علیه و آله و سلّم - را ناراحت کردم، دلش را آزردم.» سپس دستش را دراز کرد و گفت فلان فلان شده، بیا ببوس، فلان فلان شده، دست کسی را که معصیت نکرده باید بوسید».
اگر فحاشی های ایشان - که به جا واقع میشد و بالاتر از موعظه بود - گردآوری می شد، یک کتاب کرامت و اخلاق بود.

برگرفته از صفحه 56 کتاب

کتاب سوم

وضع شهریه ی نان و وجه در حوزه ی علمیه ی نجف اشرف
خدا می داند که علمای بزرگ ما در تصرف بیت المال چه امتحان هایی داده اند! رویه و طریقه ی آقا سید محمد کاظم یزدی در تقسیم بیت المال معلوم بود، با دقت و میزان می داد و به هر کس نمیداد شاید جایز نمیدانست به طلاب مشروطه خواه سهم امام -عليه السلام - بدهد!
نقل میکنند: آقا سیدی به دلیل امتناع سید - رحمه الله - از دادن وجه، به قصد قربت (!) سجاده را از زیر پای سید کشیده و سلاح کمری هفت تیر متوجه ایشان کرده بود که با این تو را میکشم! و سید او را نفرین کرده بود، و آن شخص اختلال عقل پیدا کرده بود و با پیراهن تنها بیرون می آمد.
در هر حال، در آن زمان شهریه نبود، نان هم ماهیانه نبود. تا این که بعد از مرحوم آخوند خراسانی از مرحوم سید تقاضا کردند که نانی برای اهل علم مقرر فرماید.

برگرفته از صفحه 198 کتاب