یادگار آفتاب

کتاب یادگار آفتاب پژوهشی در زندگانی و سیره ی امام حسن مجتبی علیه السلام است که انتشارات بهار دلها آن را منتشر کرده است.

در سال سوم هجرت چهارمین عضو از خاندان عصمت در گستره ی گیتی رخ نمود.او در برترین خانواده هستی رشد کرد و در محضر بزرگ آموزگاران بشر دانش آموخت. هفت بهار بیشتر ندیده بود که دو سوگ بزرگ دل مبارکش را فرسود; ماتم پیامبر و سوگ مادر.

در دوره خلافت پدر نزدیک ترین دستیار و مددکار ایشان بود در جنگ ها حضور فعال داشت ; قضاوت می کرد واز سوی امام علی علیه السلام به قضاوت می پرداخت و نیز بسیاری از فعالیت های سیاسی اجتماعی و اقتصادی جامعه را هدایت می کرد.

با شهادت حضرت علی علیه السلام امامت به او رسید و روزگار جانفرسا و دوران سخت امامت او آغاز شد.

معاویه دشمن سرسخت امام علیه السلام تلاش گسترده ای را علیه او آغاز کرد و برای رسیدن به قدرت از هیچ کوششی فروگذار نکرد.از این رو میان امام و معاویه جنگ در گرفت ولی معاویه با ترفندی مکارانه ودر شرایطی سخت و پیچیده صلح را بر امام حسن علیه السلام تحمیل کرد .ایشان با بردباری برای جلوگیری از ریخته شدن خون مسلمانان با معاویه صلح کرد و خلافت را به او واگذار کرد .

معاویه با حیله گری فرزندش یزید را جانشین خود معرفی کرد اما با مخالفت امام علیه السلام معاویه تصمیم به قتل ایشان گرفت و در جنایتی هولناک امام را به وسیله همسرش مسموم ساخت وبه شهادت رساند.

در مراسم دفن امویان حتی اجازه ندادند که امام حسن علیه السلام را در جوار بارگاه ملکوتی پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به خاک بسپارند.

اکنون با گذشت قرن ها آفتاب حسن در آسمان بقیع شیفتگان حضرتش را به سوی خود می کشاند.

کتاب یادگار آفتاب در نه فصل تنظیم شده است .

فصل اول بازلال کوثر از ولادت تا شهادت امام علی علیه السلام

فصل دوم ویژگی های امام مجتبی علیه السلام

فصل سوم فعالیت های امام مجتبی علیه السلام پیش از امامت

فصل چهارم محل خلافت امام مجتبی علیه السلام

فصل پنجم بررسی رویداد صلح

فصل ششم شرایط فرهنگی جامعه و تلاش های امام مجتبی علیه السلام

فصل هفتم شهادت امام مجتبی علیه السلام

فصل هشتم امام حسن علیه السلام در نگاه دیگران 

فصل نهم گلبرگی از آفتاب

در بخشی از این کتاب می خوانیم :

بادستگیری جاسوسان معاویه که ماموریت شایعه پراکنی و آشوب گری در بافت عمومی جامعه اسلامی را داشتند , امام حسن علیه السلام برای معاویه نامه ای فرستاد تا او را از شکست نقشه های پلیدش آگاه سازد.  امام نوشت :

تو پنهانی افرادی را به کوفه و بصره فرستادی تا برای تو جاسوسی کنند . گویا خواستار جنگ هستی .تردیدی نیست که جنگ واقع خواهد شد پس منتظر جنگ باش که اگر خدا بخواهد درخواهد گرفت .به من خبر رسیده است که تو از مرگ بزرگ مردی (علی علیه السلام ) خشنود شده ای ; در حالی که هیچ عاقل و اندیشمندی از آن خشنود نیست و ...

در پایان دو بیت شعر بدین مضمون برای او نوشت :به کسی که بر خلاف همه فکر می کند و دیگر اندیش است , بگو مانند دیگران برای رفتن آماده باش که رفتن تو نیز نزدیک است.

معاویه نیز برای امام نامه ای فرستاد و در آن انگیزه های جنگ  طلبانه خود را بیشتر بروز داد . معاویه در این نامه نوشت :

خدای بی همتا را می ستایم که دشمن شما و کشندگان خلیفه( عثمان ) است همان پروردگاری که با عنایت خویش مردی از بندگان خود را برانگیخت تا علی بن ابیطالب را غافلگیر کرده و بکشد و یاران او پراکنده گردندکه از طرف سرکردگانشان نامه هایی به دستم رسیده است که از من برای خود و قبیله شان امان خواسته اند.به همین جهت به محض دریافت نامه , من با لشکرت و هرچه برای جنگ با من آماده کرده ای آماده جنگ باش که انتقام خون خود را گرفتید و به آرزویتان رسیدید!

او در این نامه با چهره ای حق به جانب و مظلوم نما در درجه اول امام را از قاتلان عثمان قلمداد میکند و در درجه دوم او را آغازگر جنگ و تجاوزگر معرفی میکند ...

( کتاب یادگار آفتاب /  صفحه 91و 92 )