مثل خوشه های انگور

مثل خوشه های انگور نیز در صحبت قرآن است و درس هایی اخلاقی از آن و پدیدآمده از مواجهه و خوانش سخن خداوند; خوانشی که بیش از تعهدات تفسیری, خود را با مخاطب مشتاق و جستجوگرپیام قرآن همراه می بیند و می کوشدتجربه فهم آیه را با تمثیل و تشبیه آشنا و مانوس مخاطب گرداند.از منظری دیگر مثل خوشه های انگور چنانکه با آیات قرآن همراه می شود, از گنجینه شعر حافظ و مولوی و سعدی نیز فراوان خوشه می چیندو پیشکش مخاب می کند. مثل خوشه های انگور ادامه کلمات حجت الاسلام محمدرضا رنجبر پس از مثل شاخه های گیلاس و مثل حبه های قند محسوب می شود که با اقبال مخاطبان مواجه شده است

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

مثل بچه

نوزادان خیلی ناتوان و ضعیف اند. کودکان حتی به تنهایی نمی توانند لباس بپوشند. به همین خاطر خداوند پدر و مادر را ولی آنها قرار داده است, یعنی همه کاره آنها.

بچه ها وقتی بزرگتر می شوند,پدر و مادر ناصر و همیار آنها می شوند. وقتی هم که بچه ها, مستقل می شوند و تشکیل خانه و خانواده می دهند, آنها می شوند یار و یاور پدر و مادرهایشان و از آنها دستگیری می کنند.

ببینید یوسف با خدا چه جوری حرف زده است: انت ولییّ گفته است : خدایا ! تو ولی من هستی. یعنی من مثل کودکی ناتوان و  عاجزم و هیچ قدرتی ندارم; تو ولی و نگهبان من هستی. این یعنی ادب.

همین ادب است که انسان را به همه جا می رساند و انسان را یوسف می کند. یکی از دعاهای زیبای مولاناهمین درخواست ادب است: از خدا جوئیم توفیق ادب

مرحوم علامه طباطبایی شعری دارد در وصف خودش :

من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه                                                   ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد

علامه خودش را ذره می دید و از همین رو بزرگ شد و بالا رفت.

من خسی بی سر و پایم که به سیل افتادم                                              او که می رفت مرا هم به دل دریا برد

(کتاب مثل خوشه های انگور / صفحه 92 و 93 )