رستگاران

رستگاری انسان در گرو بندگی خالص و زندگی سالم است.اگر زندگی انسان نا به سامان و آکنده از ناهنجاری های فردی و اجتماعی باشد،همچون شوره زاری است که بذر معرفت و عبادت در آن ثمر نمی دهد.قرآن مجید می فرماید:کوری در آخرت،نتیجه ی کوری در دنیا است.از پیامبر گرامی اسلام نیز نقل شده است که دنیا،مزرعه ی آخرت است؛یعنی یکی مقدمه ی دیگری است.در روایتی دیگر،امیر المومنان(علیه السلام)می فرمایند:دنیا گذرگاه است و آخرت،قرارگاه.این سخن،بدان معنا است که برای رسیدن به مقصد(قرارگاه)،باید بهترین راه و گذرگاه را برگزید.پس اصلاح زندگی دنیوی،به واقع هموارکردن راه آخرت است و آنچه در زندگی این جهانی بر ما می گذرد،سرنوشت ما را در حیات آن جهانی رقم می زند.

بدین رو راه بندگی از زندگی می گذرد و این دو،باید کمک کار و یاریگر همدیگر باشند.بی اعتنایی به هریک از آن دو،بی اعتنایی به دیگری است؛زیرا نتیجه بدون مقدمه،حاصل نمی شود و مقدمه بدون نتیجه،بیهوده است.زندگی سالم،بر دو پایه استوار است:آموزه های آسمانی و خرد انسانی.به عبارت دیگر،دنیایی که مزرعه ی آخرت است و در آن گل های رستگاری می روید،بدون نظر به آموزه هایی که سرچشمه ی آنها وحی و خرد است،گرفتار آفت می شود و هر بذری که در آن بپاشند،ثمر نمی دهد.بدون آموزه ها وحیانی و دینی،به اوج نمی رسیم و بدون خردمندی و دانایی،هر روز به دام خراقه ای یا بدعت و تحریفی می افتیم.

آموزه های دینی نیز دو گونه است:دنیوی و اخروی.کتاب حاضر نیز به پیروی از این تقسیم بندی،دو فصل دارد:زندگی و بندگی.شرح مختصر برخی از آموزه های اسلام که برای اصلاح دنیای مومنان است،در فصل«زندگی» آمده است و اشاره به آموزه هایی که راه تقرب به خدا و رستگاری اخروی را به انسان نشان می دهند،در فصل «بندگی».درباره عنوان ها و محتوای آنها یادآوری دو نکته لازم است:نخست اینکه در انتخاب موضوعات و مسائل هر دو فصل،بیش از هرچیز به اولویت کاربردی آنها توجه شده است و به هیچ روی نمی توان درباره ی این فصل ها ادعای جامعیت کرد؛بلکه هم در عنوان ها و هم در محتوا،شیوه ی گزینش و گزیده گویی مراعات شده است.دیگر آنکه محتوای کتاب از سه منبع معرفتی آب می خورد:قرآن کریم،روایات شریف و خرد معنوی.