زیبایی های نماز

فطرت های پاک انسان ها همواره جویای سعادت و کمال و آرامش و خوشی دائم اند. از زیبایی و کمال لذت می برند و  به دنبال سرچشمه خوبی ها و زیبایی ها هستند.

و بی تردید معدن و خالق همه کمالات خدای بزرگ و مهربان است که .محبوب واقعی و منشا همه جلوه ها و زیبایی ها وگمشده همه انسان هاست.

و نماز برترین عبادت و بهترین راه برای رسیدن به معبود حقیقی و جمال و کمال مطلق است. راهی است میانبر و سریع و بدون واسطه که انسان ها را به مبدا آفرینش و منشا زیبایی ها متصل می سازد.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم :

غرق در نماز

یکی از همراهان مرحوم آخوند کاشی می گوید : آخوند در حجره نماز می خواند. ظرف آبگوشتی که سر چراغ و در حال پختن بود ریخت. می گوید : من دوباره رفتم گوشت خریدم و آن را آماده کردم . نماز ایشان هم طول می کشید . بسیار در نماز عشق میورزید . ایشان بعد از نماز گفت: چه شده است؟ چرا اوضاع این چنین است؟ گفتم: آبگوشت روی زمین ریخت ، دوباره رفتم تهیه کردم .گفت : من اصلا متوجه نشدم.

چطور یک ورزشکار ، یک فوتبالیست، یا یک تماشاگر به فوتبال دل می دهد و اصلا به اتفاقاتی که در اطراف او رخ می دهد توجه ندارد. اگر هزار اتفاق در خانه بیفتد، اصلا نگاه نمی کند ، گوش هم نمی دهد . برای این که محو بازی شده است.

بنابراین ما میتوانیم عشق خود را به هر کجا معطوف کنیم ، دل خود را به هرکجا معطوف کنیم. این مسائل و قضایا برای ما سنگین می آیند و در جای نامناسب و در گرمای چهل درجه هوا، آن چنان گرم بازی می شوند، آن چنان عرق می ریزند که بدن آن ها خیس می شود، دست و پاهای آن ها زخمی می شود، ولی اصلا توجه ندارند.

دیده اید که گاهی دست و پای این ورزشکار ها می شکند . میگوید: بگذار گل بزنم ، من جان خود را هم برای آن می دهم . چطور برای ورزش جان خود ر ا می دهیم ، دل خود را می دهیم ، همه چیز خود را می دهیم، گرما و سرما را نمی فهمیم و خود را به زحمت می اندازیم ؟! این ها همه به خاطر این  است که عشق داریم و متوجه خستگی نمی شویم.

زیبایی های نماز  / صفحه ی 31-32