تربیت فرزند

یکی از عرصه های  زندگی که اهمیت ویژه ای دارد و در رسیدن ما و رساندن دیگران به مقصود موثر است ، عرصه تعلیم و تربیت است . این کتاب بر آن است که در میدان تربیت ، به ویژه تربیت کودکان ، با توجه به سیره پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیهم السلام به اصول و روش هایی دست یابد که سرمشق و راهگشای والدین و مربیان باشد.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم :

پرهیز از عیبجویی و سرزنش

نکته دیگری که در تربیت کودکان و نوجوانان باید بدان توجه کرد و در سیره معصومین علیهم السلام نیز بدان توجه شده ، این است که نباید از کارهای کودکان و آنچه انجام می دهند ، عیب جویی کرد و همواره از آنها عیب و ایراد گرفت و آنها را سرزنش کرد . عیب و ایراد گرفتن موجب می شود آنها در توانایی و استعداد خود ، تردید کنند و اعتماد به نفس خود را از دست بدهند وقتی کارهای کودک را ناقص و ناتمام بدانیم ، به ویژه اگر مدام بر اعمال او ایراد گرفته شود ، کم کم کودک گمان و حتی یقین می کند استعداد و توانایی انجام دادن کار درست و صحیح را ندارد و هموار باید از دیگران کمک بگیرد . بنابراین ، علاوه بر اینکه اطمینان و اعتماد به نفس خود را از دست می دهد بی اراده ، وابسته ، ناتوان و بی شخصیت بار خواهد آمد و اگر این شیوه برخورد با او به بی اعتمادی و وابستگی منجر نشود ، دست کم روحیه کودک تبدیل به روحیه ای وسواسی و مردد خواهد شد که از وابستگی و بی اعتمادی بدتر است . اگر انسان مطمئن باشد از عهده کاری بر نمی آید ، از دیگران کمک خواهد گرفت ، ولی کسی که دچار تردید و وسواس است  ، به کاری دست نخواهد زد ؛ زیرا همواره نگران است نکند از عهده آن برنیایید و نتواند به نحو شایسته آن را انجام دهد . معصومان علیهم السلام نه تنها در پی عیبجویی کودکان و حتی بزرگشسالان نبودند ، بلکه اگر دیگران هم از کودکان عیب و ایراد می گرفتند آنها آن را منع می کردند .

انس بن مالک می گوید :

ده سال به رسول خدا خدمت کردم ، در حالی که هشت ساله بودم و در سفر و حضر با ایشان بودم . پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هرگز به من اف نگفت و درباره کارهایی که انجام می داد م ، نمی گفت چرا این گونه انجام دادی و اگر کاری را انجام نمی دادم ، نمی گفت چرا انجام ندادی و یا چرا آن گونه انجام ندادی . هرگز نگفت بد انجام دادی یا بد انجام می دهی . هر گز بر کاری عیب و ایراد نگرفت

او در روایتی دیگر می گوید :

اگر پیامبر مرا به کاری امر می کرد و من سستی و کوتاهی می کردم ، مرا سرزنش نمی کرد و اگر کس دیگری از خانواده مرا سرزنش می کرد ، او را منع می کرد و می فرمود : رهایش کنید ؛ اگر می توانست انجام می داد .

تریبت فرزند / صفحه ی 161-162