اطلاعات بیشتر
کتاب حاضر بخشی از افادات پیرفرزانه ما در امر تربیت است. مروری اجمالی براین کتاب نشان می دهد که حضرت استاد رحمة الله علیه تا چه اندازه بر ابعاد وجود انسان و ظرافت های تربیت او اشراف و احاطه داشته اند. ریشه یابی دقیق مسائل مربوط به تربیت و جستجوی بایسته های آن در عرصه های مختلف زندگی و بالاخره دادن دستورها و رهنمودهای عملی برای رسیدن به مقام شایسته یک انسان باایمان, در صفحه به صفحه این کتاب موج می زند.ایشان امور تربیتی را به ترتیب در چهار حوزه « خانواده, مراکز آموزشی, محیط های رفاقت و دوستی, و محل کار و اشتغال » مورد بررسی قرار داده اند و همانند دیگر موارد, نگذاشته اند که نکته ای از نگاه موشکافانه مغفول بماند.مراحل تربیت کودک و اقتضائات هر مرحله, ابزار و روش های تربیت کردن و تربیت شدن, نقش حیا در تربیت و منوط نبودن آن به قصد و اراده و آثار تربیتی شغل و حرفه و نیز همکاران و مراجعان در شکل گیری شخصیت انسان از جمله محورهای بسیار مهم مباحث این کتاب است.معلمان و استادن خود را مخاطب خاص این مرشد و راهنمای ربانی بدانند و از نکته نکته آن برای پیراستن خود و سپس آراستن خود و دیگران بهره ببرند. چنان که پدران و مادران باید چنین کنند.
این کتاب در سی و یک جلسه تنظیم شده است.
برخی از عناوین این کتاب عبارتند از:
لزوم تربیت دینی جامعه اسلامی
خصوصیات وجودی فرزند
چگونگی تربیت به واسطه روش های رفتاری
ضرورت توجه دقیق به محل کسب
موجبات قرار گرفتن تحت سرپرستی خدا
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
غالبا از محیط محیط آموزشی محیط سوم که محیط رفاقتی است متولد می شود.بچه که به مدرسه می رود در محیطی به روی او باز می شود که محیط رفاقتی است. عجیب این است که این دو رفیق از نظر صفای باطن سریع هم افق هستند. شاگردها با هم پیوند می خورند چه پیوندی ؟ قوی ترین پیوندها که پیوند محبتی است.حالا چند روایت از علی علیه السلام عرض کنم. حضرت فرمود: « اصدیق اقرب الاقارب ». رفیقان نزدیک ترین نزدیکان انسان هستند پیوند حسبی و نسبی و سبب را ما هم تعبیر به اقارب می کنیم; یعنی پیوند محبتی با رفیق قدرت برد و نقشش حتی از پیوند نسبی حتی با پدر و مادر هم بیشتر است. در روایت دیگری از امام علی علیه السلام دارد که حضرت فرمود: « الاصدقاء نفس واحدة فی جسوم متفرقة » رفقا یک روح در بدن های متعدد هستند. امام علی علیه السلام اینجا وحدت روحی را عجیب پیش می کشد. یعنی این پیوند به قدری قوی است که یگانگی روحی می آورد. حالا گام به گام پیش می رویم. بچه روش دیداری, رفتاری و گفتاری رااز رفیق می گیرد; اصلا او ناخودآگاه می خواهد رفیقش را تربیت کند, قبلا گفتم که تربیت از عناوین قصدیه نیست.حتی دلش می خواهد لباسش هم مثل او باشد.این بحث ها اصلا تعارف ندارد.او هم قصد ندارد که به رفیقش بیاموزد.
روایت از امام علی علیه السلام است که می فرماید: «رب صدیق یعتی من جهله لا من نیته »; چه قدر زیباست! چه بسا دوستی که به دوستش چیزی را تقدیم می کند که منشأش جهل و نفهمی است. نیتی هم ندارد; قصد تخریب ندارد اما رفاقت این را به همراه خود می آورد. رفیق فرزندت در یک محیط نامناسب خانوادگی تربیت شده است .این دو با هم رفیق شدند.می بینی بچه ات خراب شد. نقش رفیق خیلی از پدر ومادر قوی تر است. پدر, مادر و معلم خوب; اما رفیق بد چه می شود؟اکثر مصیبت هایی که خانواده های خوب دارند این است که فرزندشان وارد محیط های آموزشی می شود, خراب می شود.
( کتاب ادب الهی جلد سوم / صفحه 208 و 209 )
این کتاب در پنج جلد می باشد که می خوانیم:
مشخصات
