خانه بهشتی

در فصل اول اهمیت و جایگاه آثار و برکات اقامه نماز و از طرفی جایگاه خانواده در اسلام و نقش آن در آموزش و اقامه نماز بیان شده است. در فصل دوم نقش والدین در ترغیب فرزندان به نماز شامل نقش زمین سازی الگوی آموزشی نظارتی و مراقبتی توضیح داده شده است .فصل سوم به اصول هدایت و راهنمایی فرزندان به نماز و فصل چهارم به روش ها و راهکارهای آن در دعوت به نماز اختصاص یافته است در فصل پنجم روش ها و راهکارهای خاص دعوت به نماز بررسی شده است در این فصل روش های ویژه دوره پیش از دبستان آن دوره دبستان و دوره دبیرستان به صورت جداگانه بیان شده است فصل ششم به موانع گرایش و پایبندی فرزندان به نماز پرداخته است.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

فرزندان در دوران کودکی معمولاً بیشتر اوقات خود را با والدین سپری می کنند و از نظر روحی هم به خانواده وابسته اند به تدریج که رشد می‌کنند و سنشان بالاتر می‌رود به سوی دوستان و همسالان خود گرایش پیدا می‌کنند و مقدار بیشتری از وقت خود را با آنان می گذرانند. اگر همراهی با دوستان بیش از اندازه معمول باشد و حالت افراطی پیدا کند موجب می‌شود الگوگیری فرزند از خانواده کم رنگ شده و به تدریج دوستان جای خانواده را بگیرند. این پدیده به ویژه اگر دوستان فرزند از نظر تقید به ارزش‌های دینی و نماز در شرایط مطلوبی نباشند تاثیر نامناسبی بر هدایت فرزندان به سوی نماز می گذارد.

برای مواجهه با این مانع چند راهکار مفید است:

راهکار اول: چه در دوران کودکی و چه در دوران نوجوانی والدین زمان بیشتری را با فرزندان خود سپری کنند تا نیاز فرزندان به معاشرت با دوستان تا حد زیادی تامین شود و از این طریق مانع شکل گیری دوست گرایی افراطی در فرزندان خود شوند حتی هنگامی که فرزندان با دوستان و همسالان خود مشغول بازی و تفریح هستند لازم است والدین نیز گاهی با آنها همراهی کنند تا هم بتوانند دوستان او را شناسایی کنند و هم ارتباط خودشان را با فرزندان حفظ کنند.

راهکار دوم: والدین سعی کنند با روش های مختلف در فرآیند گزینش دوستان دخالت کنند و فرزندان خود را به سمت دوستان هدایت کنند که با ارزش ها و باورهای والدین هماهنگ هستند و نقش الگویی دوستان تقویت کننده نقش  الگویی والدین باشد.

برگرفته از صفحه 68 و 69 کتاب