رهنامه سعادت

حسین(ع) وزائرانش

پداش ایثار در راه خدا،عظیم وبی نهایت است.خداوند کسی را که در راه او از جان ومال خوید بگذرد،دوست دارد ودر مقامی بلندمی نشاند.به تصریح قران مجید،برای آنکه عبد به بارگاه عشق وهستی مطلق راه یابد،باید در راه خدا جهاد کند.آنکه در زندگی اش از جان ومال خویش برای خدا نمی گذرد،چگونه انتظار رسیدن به شاهراه مقصود را دارد.

کسی که از مال خویش یا جانش برای خدا می گذرد،در واقع خود را یا منفعتی از خویش را قربانی کرده استتا رضای دوست را به دست بیاورد.پس،از هر بلایی رشدی وکمالی رامی یابد.بلا وامتحان مخصوص بخت برگشتگان نیست ومقربان درگاه از این جام بیشتر نوشیده اند.

تمام پیامبران به بلایی گرفتار آمده اندوبه جای شکوه وشکایت از سرنوشت،همت کرده اند تا از آن،سرافرازبیرون آیند.خداوند،کسی را که از مجاهدت کناره گرفته است،به بلایای گوناگون گرفتار می کند.اما کسی را که از بذل مال وجان در راه خدادریغ نورزیده است،عزت پایدار وآبروی ماندگار می دهد.

نمونۀ اعلا وتاریخی این عزت بی نهایت،سیدالشهداعلیه السلام است که تا ابد،نزد همگان گرامی استوحتی تربت اوشفا بخش است.زیارت هیچ یک از اولیای خدابه اندازه زیارت قبر حسینعلیه السلام اجروارج نداردونام هیچ کسبه اندازۀ او،دیگ رحمت الهی را به جوش نمی آورد.چرا؟زیرا حسین هر چه داشت در راه خدا ایثار کردوخداوند نیز نام ویاد او را تا ابدبر فراز اریخ زنده نگه می دارد.

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

حضرات معصومانعلیهم السلام گرچه در علم غیبت به سر می برند،به جهان مادی نیز اشراف دارند.نصوص واخبار وارده نیز این ادعا را تأیید می کنند.چه آنها نمادی از قدرت لایزال خداونددر صفات او هستند.در زیارت نامه های ایشان هم می خوانیم که جواب سلام زائررا می دهند.

چگونه ممکن است که خداوند از بندگانش خواسته باشد از کسانی پیروی کنندکه صدای آنان را نمی شنوندودرد آنان را احساس نمی کنند.معصوم علیه السلام در قید زمان ومکان نیست؛بلکه بلکه فراتر اززمان ومکان ناظرومیزان اعمال ما است.بدین رو است که از ماخواسته اند هماره چشم به دهان وفرمان آنان داشته باشیم وبدانیم که پاداش همراهی با ایشان در این دنیا،همراهی ایشان بامادر آن دنیاست.

در روایت آمده است که امام علیه السلام به یکی از شاگردان خویش می فرماید:

هرگاه مردم به چپ وراست رفتند،تودر راه ما باش،زیرا هر که ملازم ما بود ما هم ملازم اوییم وهر که از ما کناره گرفت،ما هم از او کناره می گیریم.

دغدغه وپرسش همیشگی مومن بایداین باشد

آنان که خاک را به نظر کیمیاکنند

آیابودکه گوشۀ چشمی به ما کنند؟

کارگزاران الهی

قران کریم،گرفتن جان هارا گاه به خدا منتسب می کندوگاه به فرشتگان منتسب می دهد.از این نکته معلوم که اگر چهسر رشته در دست خدااست وهر چه او بخواهد همان می شود،اما گاهی اراده خود را از طریق دیگران (مثلاًفرشتگان)اعمال می کند.(کتاب رهنامه سعادت حبیب کاظمی صفحه/114)