سلوک با فرزند

کتاب سلوک با فرزند : نه حرف من , نه حرف تو , حرف خدا  را جعفر صالحان نگاشته است . این کتاب به ظرایف تربیت کودک از پیش از بارداری تا ازدواج می پردازد و و از منظری الهی به تربیت فرزند می نگرد و در بخش هایی از کتاب به ذکر نکته هایی ناب از سالکان الی الله و عارفان می پردازد تا روشنگر مسیر پرپیچ و خم تربیت و لطایف آن باشد .مسلما آن کس که در شب ظلمانی چراغ برگرفته از آن کس که بی چراغ به راه افتاده است مسیر را بهتر می بیند و از خطرات آن آگاه است . نویسنده معتقداست که همه ما نیازمند این هستیم که بینش خود را در رابطه با تربیت فرزند اصلاح نماییم و اصلاح چنین بینشی بستگی تام و تمامی به انسان و حقیقت او دارد انسان شناسی غربی , فرزندی مادی تحویل می دهد و انسان شناسی الهی , فرزندی موحد که از سعادت حقیقی دار دنیاو عقبی برخوردار است .پدر و مادر باید بدانند که بنده خلق شده اند و باید بندگی کنند و در تربیت فرزندشان جلوه های عبودیت را آشکار سازند و هر توصیه ای را که نتیجه اش خروج از ذی عبودیت است مردود بشمارند . والدین باید به این حقیقت توجه داشته باشند که هم خودشان و هم فرزندانشان ابدی هستند و ابد در پیش دارند و در نتیجه باید به گونه ای انجام وظیفه کنند که نه ابد خودشان را تخریب کنند و نه فرزندانشان را از سعادت حقیقی دنیوی که سعادت ابدی اخروی را در پی دارد محروم نمایند و باید بدانندکه چنین تربیت و پرورشی بدون معرفت از اصول و ظرایف آن امری ناممکن خواهد بود که از علی علیه السلام نقل شده که به کمیل بن زیاد قدس سره فرمود:هیچ حرکت و فعالیتی نیست مگر آنکه تو در آن محتاج به شناخت معرفت می باشی ;« یا کمیل ما من حرکة الا و انت محتاج فیها الی معرفة » .

این کتاب شامل بخش های متعددی است . برخی از عناوین عبارتند از :

گریه فرزند و فضیلت تحمل آزار او

لزوم شدت پرهیز از مال حرام

الگو و اسوه تربیتی

راز دار فرزندت باش

سازگاری و ناسازگاری والدین

فرزندت را به چه گسی می سپاری ؟

رسانه های همگانی

برایش ارزش قائل شو

تحقیر و تکریم و تنبیه

با هدیه ای شادش کن

مسائل سیاسی

کنترل غریزه جنسی

در بخشی از این کتاب می خوانیم :

ای عزیز ! می گویند اعتماد به نفس به قدری قدرتمند است که می تواند هر مانعی را از سر راه انسان بردارد...

امروزه بسیاری از مربیان و معلمان و پدران و مادران همین مطلب را بدون هیچ قید و شرطی به فرزندان جامعه القا می کنند و به ابعاد آن به درستی توجه ندارند .تو باید به فرزندت تفهیم نمایی که اعتمادبه نفس هم بعد ایجابی دارد و هم بعد سلبی . از نظر اسلام و تعالیم توحیدی آن , بعد ایجابی چنین  نظریه ای پذیرفتنی نیست و با روح توحید و حقیقت هستی ناسازگاری دارد.بعد ایجابی اعتماد به نفس این است که انسان از هر نظر به خودش متکی باشد در حالی که هرچه بر شناخت و معرفت انسان نسبت به خود و خالقش افزوده می شود به عجز و ناتوانی و فقر ذاتی خویش بیشتر پی می برد و بر آن وقوف پیدا می کند و در دعای شریف عرفه حضرت سید الشهدا علیه السلام به این حقیقت تصریح شده است که : من با فقر و ناچیزی و نیازم به تو , به درگاهت توسل می جویم « اتوسل الیک بفقری الیک ». اما بعد سلبی اعتماد به نفس که عبارت است از عدم تکیه به دیگران , از نظر نظام توحیدی پذیرفته شده می باشد , چرا که توکل به خدا و توحید در توکل یعنی به دیگران تکیه و اعتماد مکن و سربار آنها مباش و از قدرت و توانایی و قوایی که حضرت محبوب جل جلاله استفاده کن و هرگز از او سبحانه غافل مباش و در همه حال و در هر کاری اعتماد و توکلت تنها به خدا باشد و بس ... آنجا که بذر را بر زمین می پاشی توجه داشته باش که خداست که کشاورز است نه تو ; « أ أنتم تزرعونه أم نحن الزارعون ».

( کتاب سلوک با فرزند : نه حرف من , نه حرف تو , حرف خدا / صفحه 260 و 261 )