اطلاعات بیشتر
اگر همت دانشمندان مسلمان در تدوین علم تجوید نبود،و توسط قاریان هر زمان به سینه و از نسلی به نسل بعدی انتقال نمی یافت،با صرف نظر از تلاش دشمنان در تحریف عمدی قرآن،تغییر تدریجی گویش مردمان می توانست الفاظ قرآن را در گذر زمان،نامفهوم و در نهایت ساختار لفظی محکم و (غیر ذی عوج)آن را دستخوش تحریف غیر عمدی سازد.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
حضرت محمد بین عبدالله صلی الله علیه و آله در بیست و هفتم ماه رجب به پیامبری مبعوث شد و آغاز نزول قرآن به عنوان یک کتاب مفصل،در شب قدر از ماه رمضان و سه سال پس از بعثت بوده است و با توجه به این که مدت نبوت پیامبر رحمت،23 سال می باشد،قرآن در طول بیست سال به تدریج بر ایشان نازل شده است.
کیفیت نزول آیات شریفه به صورت تدریجی بود تا بدین وسیله موجبات استمرار قوت قلب مبارک آن حضرت فراهم آید.
اولین قسمت از قرآن که در شب مبعث نازل شده،پنج آیه ی اول سوره ((علق))و آیات دیگر آن در زمانی دیگر نازل شده است.اولین سوره کاملی که نازل گردید،سوره ((حمد))بوده و به همین جهت ((فاتحه الکتاب))نام گرفته است و سوره ی ((نصر))آخرین سوره ی کاملی است بر حضرت نازل شده است.
(کتاب حلیه القرآن سطح 2/صفحه 7)
