گفتگوی نورانی

از آنجا که الفاظ قرآن بسیار بلیغ و دارای معنایی بی نهایت ژرف می باشند، شایسته است انسان در محاورات خود علاوه بر شعر و ضرب المثل از آیات نورانی قرآن نیز بهره مند شود تا هم کلام بلیغ تر و هم محفل از نورانیت کلام وحی بهره گیرد. آنچه در این نوشتار آمده عبارت از آیات و یا قسمتی از آیاتی است که میتواند در محاورات کاربرد بیشتری داشته باشد که به همراه جایگاه استفاده از آن بیان شده است. آیات انتخابی به ترتیب سوره های قرآن نوشته شده و در پایان به شکل موضوعی نیز فهرست نویسی شده است.

در بخشی از کتاب می خوانیم:

165- به کسی می گوئیم که از طرف او خیر یا شری به ما رسیده
(هذه من عندك) این از جانب توست

166 - اصطلاحا  «عجب آدمهای نفهمی هستند»
(فَمَا لِهَؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا)
پس این گروه را چه شده که هیچ مطلبی را نمی فهمند

167 - کسانی که شایعه پراکنی میکنند
(أَذَاعُوا به)
آن (مطلب) را پراکنده کردند

168 - دعوت به تشویق کردن
(وَحَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ)
و مؤمنین را تشویق کن

169 - به کسانی گفته میشود که جواب سلام را خوب نمی دهند
(وَإِذَا حُيِّيْتُم بتَحيَّة فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا)
پس هنگامی که کسی به شما تحیت و سلام گفت شما با پاسخی بهتر  یا چیزی شبیه به آن به او پاسخ دهید.

170 _به کسی گفته میشود که در راهنمائی افراد گمراه اصرار بیش از حد می کند
(أتريدُونَ أَن تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ)
آیا میخواهید کسی را که خداوند گمراهش کرده هدایت کنید.

برگرفته از صفحه 39 کتاب