می خواهم عاشق بسازمت!

کتاب می خواهم عاشق بسازمت! به شیوه های تربیت دینی فرزندان و توجه به تربیت کودک به خصوص در هفت سال اول زندگی او می پردازد .این کتاب در یازده فصل و بیست و نه جلسه تنظیم شده است . نویسنده معتقد است بسیاری از قانون ها و باورهای ما هم به صورت خودکار هم متناسب با فضای تربیتی است که در سازمان روانی ما نقش بسته و آینده ما را شکل داده است فرزندان ما بیشتر تابع قوانین و اعتقاداتی هستند که خودشان متناسب با فضای موجود ساخته اند.اعتقاداتی که ما می خواهیم اجباری به آنها یاد دهیم , کارساز نخواهد بود. متاسفانه خیلی از والدین از اهمیت شگرف فضای تربیتی بر شکل گیری شخصیت فرزندشان غافل هستند و می خواهند با آموزش درسی مهارت های زندگی و شعارهای اخلاقی فرزندان خود را تربیت کنند. در صورتی که فضا و جو خانه آنها هماهنگ با آموزه هایشان نیست.

این اثر در قالب داستان زوجی است که به مرکز مشاوره مراجعه کرده اند و هدفشان این است که قبل از فرزنددار شدن گواهینامه فرزند پروری بگیرند .مشاور بنیادی ترین اصول فرزندپروری را در جریان مشاوره برای این زوج بازگو می کند. قالب کار به این صورت است که که در هر قسمت به چهار عنوان پرداخته شده است :

• توصیف مشکلات یک مراجع بزرگسال
• تحلیل و بررسی فضای تربیتی د وران کودکی مراجع مشکل دار 
• رابطه مشکلات مراجع با فضای تربیتی دوران کودکی
• اصول تربیتی که نقش پیشگیری در بروز مشکلات بزرگسالی دارد

در بخشی از این کتاب می خوانیم :

دکتر درحالیکه نفس عمیقی کشید گفت: آقای سالاری! خانم امیدی ! جالبه بدونید که اسلام به فعال بودن «من کودک» تاکید می کنه .پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که کودکی داره باید مثل اون کودک بشه . خانم امیدی ! مادرانی که وسواس پاکی ـ نجسی دارن کمتر موفق می شن با همه احساس فرزندشون رو در آغوش بگیرن و احتمال ایجاد طرحواره محرومیت عاطفی در همچین بچه هایی بیشتره . اما یه نکته مهم باقی می مونه و اونم اینه که بعضی بچه ها ویژگی هایی دارن که والدینشون رو واسه محبت کردن برانگیخته نمی کنن. مثلا بچه ای که اختلال بیش فعالی داره اونقدر در طول روز با کارهای اشتباه والدینش رو ناراحت می کنه که رغبت و میل بوسیدن و ابراز احساس رو از اونا می گیره یا بچه هایی که درون گرا هستن.

مراجعی داشتم که دو تا فرزند داشت ; اولی درون گرا , ساکت و آروم اما فرزند دوم پر از هیجان و احساسات بود . وقتی پدر وارد خونه می شد , فرزند کوچک با سرعت خودش رو در آغوش پدر می انداخت و به او خسته نباشید می گفت و پدر رو مجبور به رفتار محبت آمیز متقابل می کرد ; اما فرزند اول با ورود پدر از جای خود بلند نمی شد و به دنبالش محبت پدر هم نسبت بهش کم بود . فرزند اول به شدت احساس محرومیت عاطفی داشت و عقیده داشت پدرش بینشون فرق می ذاره .اگر پدر و مادری فرزند درونگرا دارن باید بیشتر دقت کنن چون چنین بچه ای برای ابراز محبت پیش قدم نمی شه ولی پدر و مادر نباید به خاطر درونگرا بودن بچه به اون محبت نکنن تا خدای نکرده طرحواره محرومیت عاطفی درش شکل بگیره .امام علی علیه السلام فرمودن : پیامبر صلی الله علیه وآله مردی رو دیدن که دو فرزند داشت .یکیشون رو بوسید , اما دومی رو نبوسید . پیامبر صلی الله علیه وآله بهش فرمودن که چرا بین اونا یکسان عمل نکردی؟

(کتاب می خواهم عاشق بسازمت! / صفحه 40 و 41 )