اطلاعات بیشتر
مطالب کتاب برگرفته از سخنرانی ها و متون دستنویس مقام معظم رهبری است. لذا با توجه قوت قلم معظم له از نوشتجات ایشان مستلزم تامل بیشتری از سوی خواننده محترم است.محتوای کتاب انسان 250 ساله به دنبال انتقال مفهومی متعالی از مسیر و مقصد زندگی مجاهدانه ائمه است.از این رو بیش از آنکه یک کتاب تاریخی صرف باشد و وقایع تاریخی دوران حیات ائمه را یک به یک پشت سر هم ذکر کند ,به تحلیل وقایع با ناگاه کلان می پردازد. در طرح جدید مباحث انسان 250 ساله با توجه به سطح مخاطب, در سه سطح تعریف شده است.حلقه ی اول, کتاب یا مجموعه کتاب هایی است برای آشنایی دانش آموزان و سنین قبل از مدارس, با مفهوم یکپارچه دیدن زندگی ائمه اطهار. در کتاب حلقه ی دوم مخاطب ابتدا با مفاهیم و خطوط کلی این ایده آشنا می شود.آنگاه نگاهی دقیق تر به وقایع مهم سیره سیاسی مبارزاتی دوران زندگی این بزرگواران از این منظر خواهد داشت.و حلقه ی سوم سیره ی ائمه برای پژوهشگر علاقه مند تحلیلی تر و مفصل تر به نمایش درآمده است.
این کتاب در 15 فصل که تنظیم شده است
فصل اول با عنوان پیامبر اعظم صلی الله علیه وآله
فصل دوم با عنوان امامت
فصل سوم امیرالمومنین علیه السلام
فصل چهارم حضرت فاطمة الزهرا
فصل پنجم امام حسن علیه السلام
فصل ششم امام حسین علیه السلام
فصل هفتم حرکت زینب کبری سلام الله علیها و سفیران کربلا
فصل هشتم شرایط اجتماعی و سیاسی پس از حادثه کربلا
از فصل هشتم تا فصل چهاردهم به ترتیب تاریخی درباره حیات سیاسی ائمه صحبت شده است و سه امام همام حضرت امام جواد و امام هادی و امام عسکری علیهم السلام دریک فصل یعنی فصل چهاردهم آمده است
فصل پانزدهم غایت حرکت انسان 250 ساله
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
حضرت زهرا سلام اله علیها در سنین شش, هفت سالگی بودند ـ اختلاف وجود دارد چون در تاریخ ولادت آن حضرت ,روایات مختلف است ـ که قضیه شعب ابی طالب پیش آمد. شعب ابی طالب شعب ابی طالب دوران بسیار سختی در تاریخ صدر اسلام است; یعنی دعوت پیامبر شروع شده بود, دعوت را علنی کرده بود, به تدریج مردم مکه ـ به خصوص جوانان , به خصوص برده ها ـ به حضرت می گرویدند و بزرگان طاغوت ـ مثل همان ابولهب و ابوجهل و دیگران ـ دیدند که هیچ چاره ای ندارند ,جز اینکه پیامبر و همه مجموعه دور و برش را از مکه اخراج کنند; همین کار را هم کردند. تعداد زیادی از اینها را که ده ها خانوار می شدند و شامل پیامبر و خویشاوندان پیامبر و خود ابی طالب ـ با اینکه ابی طالب هم جزو بزرگان بود ـ و بچه و بزرگ و کوچک می شدند, همه را از مکه بیرون کردند; اینها از مکه بیرون رفتند; اما کجا بروند؟ اما تصادفا جناب ابی طالب ,در گوشه ای از نزدیکی مکه ـ در شکاف کوهی ملکی داشت اسمش شعب ابی طالب بود. شعب یعنی شکاف کوه; یک دره کوچک. حالا شما فکرش را بکنید در مکه روزها هوا گرم و شب ها بی نهایت سرد بود; یعنی وضعیتی غیر قابل تحمل.
اینها سه سال در این بیابان ها زندگی کردند.چقدر گرسنگی کشیدند, چقدر سختی کشیدند,چقدر محنت بردند خدا می داند یکی از دوره های سخت پیامبر آنجا بود. پیامبر اکرم در این دوران , مسئولیتش فقط مسئولیت رهبری به معنای اداره یک جمعیت نبود; باید می توانست از کار خودش پیش اینهایی که دچار محنت شده اند, دفاع کند. در همین اثنا, وقتی که نهایت شدت روحی برای پیامبر بود, جناب ابی طالب که پشتیبان پیامبر و امید او محسوب می شد, و خدیجه کبری سلام الله علیها که او هم بزرگترین کمک روحی برای پیامبر به شمار می رفت, در ظرف یک هفته از دنیا رفتند! حادثه ی خیلی عجیبی است ; یعنی پیامبر تنهای تنها شد.
(کتاب انسان 250 ساله / حلقه ی دوم / صفحه 122و 123 )
