بانوی حجاز

مولف در مقدمه ی این کتاب آورده است:

در آسمان تیره تاریخ،ستاره هایی درخشان به زمینیان نور می بخشند و در دلها امید می آفرینند.در کویر خشک تاریخ،گلهایی سرسبز و زیبا،چهره ی زمین را عوض می کنند و به زندگیها طراوت می بخشند.پیامبران آسمانی،پیشوایان معصوم،انسانهای زبده و برگزیده و تربیت یافتگان مکتب وحی و همنشینان و خوشه چینان خرمن فضیلت،هر کدام به نوعی ستاره ی این آسمان و گل معطر این دنیایند که اگر هستی و جهان،طروات و نشاطی دارد،به برکت آنان است و اگر از تیره راههای زندگی و کوره راهها حیرت،راهی به سوی معبود کشیده شده است،با اشاره و رهنمود همین انسانهای والا و الگوهای برتر است.

همین که از کسی به عنوان یکی از«چهاربانوی بهشتی»یاد شود،کافی است تا دلها را مجذوب کند.و همین که کسی سالها در کنار خاتم پیامبران صلی الله علیه و آله زیسته و از نفس گرم او بهره گرفته و «همدم خورشید»بوده است،کافی است تا توجه انسانهای حق طلب را به خود جلب کند.

و ...«خدیجه کبری»چنین کسی است.

کسی است که افتخار همسری حضرت محمد صلی الله علیه و آله داشته و شریک لحظات عمر آن آخرین رسول آسمانی و پیام آور هدایت بوده و در دل وجان پیامبر جا داشته است.

ماجرای زندگی پر فراز و نشیب این بانوی نمونه،بسی آموزنده است...