سر الصلوه

کتاب شریف سرالصلوة یا معراج السالکین و صلوة العارفین اثری است از عارف کامل, مهاجر و مجاهد فی سبیل الله محیی اسلام ناب محمدی حضرت امام خمینی رضوان الله تعالی علیه. تاریخ نگارش این اثر گرانقدر21 ربیع الثانی 1358 هجری قمری مطابق با 19 خرداد 1318 هجری شمسی است.

کتاب سر الصلوة در بخش های ذیل تنظیم شده است

مقدمه آیت الله جوادی آملی

مقدمه مولف که نامه حضرت امام رحمة الله علیه به حجت الاسلام حاج سید احمد خمینی است

کتاب سر الصلوة

فهارس

دستخط مقدمه مولف

دستخط متن کتاب

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

اوج راز نماز در شهود خداوند نهفته است: و اعبد ربک حتی یأ تیک الیقین. و از محدوده لاحول ولا قوة الا بالله گذشتن و مرحله لا اله الا الله را پیمودن, به ذروه لا هو الا هو رسیدن است. و معنای توحید تامّ , قطع توجه به غیر خدا نیست,زیرا قطع توجه به نوبه خود توجه و التفات است, بلکه «انقطاع» توجه به غیر است. و برای اینکه این انقطاع هم دیده نشود,کمال انقطاع مطلوب موحدان ناب می باشد; به طوری که نه تنها غیر حق دیده نشود, بلکه این ندیدن هم دیده نشود. و این فقط در متن عبادت,مخصوصا نماز تعبیه شده است. فرق بین «قطع»و «انقطاع» یا « کمال انقطاع » همان امتیاز بین مقام « فناء » و « فناء از فناء» است که مایه « بقائ بعد از فناء » و « صحو بعد از محو » است که در متن کتاب مکررا آمده است; چنانچه برخی رکوع را «فنا» و سجود را « فنای از فنا » دانستند, و چنین سروده اند:

در خدا گم شو کمال اینست و بس ( فنای اول )                                                          گم شدن گم کن وصال اینست و بس ( فنای دوم )

سر هر چیزی را باید در نحوه هستی او یافت. نماز یک نحوه حرکت خاص می باشد, نه تنها در مقوله کیفیت و ...بلکه در جوهر نمازگزار; زیرا صحت آن به«نیت» است, که نیت همان انبعاث روح از خلق به حق است و آنچه رایج بین غافلان می باشد, نیت به حمل اولی و غفلت به حمل شایع است... و برای نیل به این اهداف, احکام و شرایط و آداب و سننی وضع شده است, که همه آنها علتهای اعدادی و امدادی اند; و مناسب ترین حال برای ارزیابی نماز همانا سحر است که نه محذور اشتغال روز را دارد, و نه مشکل رنجوری سر شب در آن است; لذا خداونددرباره نماز شب چنین فرموده است: ان ناشئة اللیل هی اشد وطأ و اقوم قیلا ـ ان لک فی النهار سبحا طویلا. نتایج فراوانی براین گونه نمازهای واجد سر مترتب است که نمونه آن نیل به «مقام محمود» می باشد.

(کتاب سر الصلوة / صفحه 10 و 11)