پله پله تا ملاقات خدا مرحله اول ایمان

یک دوره تعالیم اخلاقی از چه نظم و ساختاری باید برخوردار باشد؟ به عبارت دیگر تعالیم اخلاقی را باید با چه موضوعاتی شروع و به چه موضوعاتی ختم کرد؟ آیا اساسا در این زمینه نظم و ترتیب و تقدم و تاخری وجود دارد؟یا می توان هر موضوعی را در هر مرحله, به هر مخاطبی عرضه کرد؟ کتاب" پله پله تا ملاقات خدا " طرحی نوین از تعالیم و آموزش های اخلاقی است. در این طرح با تاملی بر وجوه روان شناختی رذایل اخلاقی, برای پالایش و تهذیب اخلاق کلماتی از قرآن کریم, حکمت هایی از معصومین ( علیهمم السلام ) و حکایت ها و توصیه هایی از بزرگان علم و اخلاق ارائه شده است. علاوه بر این, لحن صمیمانه اثر بر جذابیت و اثرگذاری آن افزوده است.

موضوعات این کتاب عبارتند از:

غفلت در 9 بخش

یاس و امید در 13 بخش

حسد در 14 بخش

ریا در 9 بخش

بخل در 10 بخش

غضب و کظم غیظ در 4 بخش

دروغ  در 5 بخش

اسراف در 8 بخش

پرخوری در 7 بخش

کم خوری و روزه در 8 بخش

محبت در 5 بخش

دعا در 6 بخش

عجب و تکبر در 13 بخش

تواضع در 5 بخش

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

آشکارترین حالت ریا این است که با قصد تظاهر و خودنمایی کاری را انجام دهیم, ممکن است اصلا قصد ثواب و عبادت هم نداشته باشیم. خودمان هم می دانیم که داریم ریا می کنیم. قدری مخفی تر این است که کاری را بدون خودنمایی و تظاهر انجام می دهیم اما وقتی دیگران از کار ما مطلع می شوند احساس لذت می کنیم و سختی آن کار بر ما آسان می شود.

یک هفته مسیری طولانی را طی می کنیمتا در شب های جمعه در دعای کمیل خاصی شرکت کنیم. یک هفته برخی از دوستان یا اهل محل مطلع می شوندکه برای دعا عازم آن مسجد خاص هستیم. خیلی تقدیر می کنند و التماس دعا می گویند. آن هفته سختی رفتن و برگشتن آن مسیر طولانی بر ما آسان می شود!

ریای مخفی تر این است که کاری را برای مردم انجام نمی دهیم و اطلاع مردم هم در آسان کردن انجام آن کار تاثیری ندارد و کار را بظاهر خالصانه انجام می دهیم, اما وقتی مردم از کار ما مطلع می شوند خوشحال می شویم. حال چه خودمان از انجام ان صریحا خبر دهیم و چه اینکه هیچ کس نگوید و ما در دل حسرت بخوریم که کاش اطرافیان بفهمند من چه کار بزرگی کرده ام! یک درجه مخفی تر هم هست که هیچ یک از نشانه های فوق را ندارد: گاهی کار خوبی انجام می دهیم که قدری طولانی است مثلا در اعتکاف شرکت می کنیم یا به اردوهای جهادی و کمک به محرومین می رویم و ..., تمام ابعاد این کار خیر را هم مخفی می کنیم, اما توقع داریم اطرافیان در پیشانی ما بخوانند که به چه درجات بالایی نایل شده ایم و لذا انتظار داریم به ما احترام بگذارند, جلوی پای ما بلند شوند, مغازه دار اجناس موردنیاز ما را ارزان تر بفروشد, اولین تاکسی جلوی پا ترمز کند و ...! ملا محسن فیض کاشانی پس از اشاره به برخی از درجات مخفی ریا حدیثی را از امیرالمومنین علیه السلام نقل می کند که خداوند در قیامت به قاریان می گوید:آیا جنس را به شما ارزان تر نفروختند؟ آیا مردم به شما سلام نمی کردند؟ آیا نیازهای شما را برنمی آوردند؟ پس شما پاداش خود را گرفته اید و امروز پاداشی ندارید. ( المحجة البیضاء, ج 6, ص 182 )

(کتاب" پله پله تا ملاقات خدا " مرحله اول ایمان / صفحه 214 )