حتی به اندازه یک بند کفش

تکبر حتی کمترین موارد خود برتربینی را نیز در بر می گیرد. حضرت علی علیه السلام در ذیل آیه 36 سوره قصص (سرای آخرت تنها برای کسانی است که اراده برتری جویی و فساد در زمین را ندارند) می فرمایند: گاهی می شود که انسان از این لذت می برد که بند کفش او از بند کفش دوستش بهتر باشد; بدین جهت آیه فوق شامل حالش می شود. بر اساس آموزه های دینی اجازه نداریم که حتی به اندازه یک بند کفش , خود را از دیگران برتر بدانیم; امام صادق و امام صادق علیهما السلام نیز در این باره فرموده اند: « در دل هرکس به اندازه ذره ای کبر باشد, به بهشت نمی رود.» این کتاب تقدیم به همه عزیزانی است که می خواهند خود را حتی به اندازه یک بند کفش از دیگران برتر نبینند!

کتاب شامل پیشگفتار و در 5 فصل تنظیم شده است

فصل اول کلیات به موضوع کبر و انواع تکبر و احساس برتری می پردازد

فصل دوم نشانگان تکبر نشانه های شناختی هیجانی و رفتاری را مورد بحث قرار می دهد

فصل سوم پیامدهای تکبر به آسیب های فردی و اجتماعی تکبر می پردازد

فصل چهارم ریشه های تکبر به عوامل درونی و بیرونی می پردازد

فصل پنجم درمان تکبر به 5 مرحله درمان تکبر شامل پذیرش,تامل,تعهد,اقدام و نگهداشت می پردازد

در بخشی از این کتاب می خوانید:

نشانگان شناختی منظور از نشانگان شناختی آن دسته از افکار و باورهای ذهنی است که شخص را به تکبر در مقابل دیگران وا می دارد; یک دسته باورهای غلط و غیرمنطقی که وجودشان را در روان فرد می توان نشانه ای بر وجود تفکر متکبرانه در او قلمداد کرد.در این قسمت به مهمترین این نشانه ها اشاره می کنیم:

خود را مستقل می بینند: افکاری از این دست که « من خودم هستم که توانسته ام به این موفقیت ها دست یابم», « خودم بودم که سال ها درس خوانده ام تا این مدرک علمی را بگیرم» « من بودم که خاطر هنر ذاتی توانستم خیاط خوبی شوم» همگی یک نقطه مشترک دارند و آن چیزی نیست جز« من ». آری این من من کردن ها ریشه در آن دارد که انسان این موفقیت ها و موقعیت ها را در واقع از طرف خود و تلاش هایش می داند; غافل از آنکه ریشه همه آنها در حقیقت الطاف خداوندی است و اگر خدا نمی خواست, وی به هیچ کدام از آنها نمی رسید.

خود را بزرگ می بیند: یکی از افکار نادرست و خطاهای شناختی فرد متکبر این است که خود را از جهت فکری کامل و بی نقص می داند. ریشه خودبزرگ بینی در آن است که فرد در دنیای ذهنی خودبرآوردی خیالی و فراتر از واقعیت نسبت به خطاناپذیری افکارش دارد که به او اجازه نمی دهد تا به افکار و نظرات دیگران محترمانه بنگرد و احتمال درست بودن را برای افکار دیگران قائل باشد

(کتاب حتی به اندازه یک بند کفش / صفحه 20 )