لطیف مثل پرنیان

عمر هر انسانی در دنیا به دوره های مختلفی تقسیم می شود:نوزادی،خردسالی،کودکی،نوجوانی،جوانی،میانسالی و کهن سالی که مهم ترین این دوره عا از نظر تربیت همانا کودکی و خردسالی است؛زیرا توجه و مراقبت و اهتمام به امر تربیت صحیح در این دوران سبب می شود نهال نوپای آدمی در دوره های بعد زندگی به درختی تنومند تبدیل شود.چنانچه رسیدگی به کودک در این دوره فراموش شود،ضربات و آسیب هایی به خود فرد،اطرافیان و جامعه وارد خواهد آمد که بیشتر آنها جبران ناپذیر خواهند بود و امکان بازگشت به عقب نیز وجود ندارد.بر این اساس،با توجه به اینکه واسطه ی رساندن تعالیم الهی به سایر انسان ها،انبیاء بوده اند و عالمان دین،وارث انبیاء هستند.راه صحیح تربیت راباید از مکتب وحی الهی که توسط انبیاء و عالمان دین به ما رسیده است،بیاموزیم.

مرحوم حجت الاسلام محمدتقی فلسفی یکی از علمای شاخص در این حوزه و خطیبی توانا بود.ایشان دوره ای فشرده از کلیات تربیت فطری فرزند را در سخنرانی های پرمحتوا و عالمانه ی خویش بیان کرده است که دفتر نشر فرهنگ اسلامی متن این سخنرانی ها را در دوجلد با عنوان کودک از نظر وراثت و تربیت بارها چاپ کرده است.اما با توجه به اینکه حجم متن کتاب یادشده زیاد است و نیز بنا به اقتضائات روز جامعه،به تلخیص نیازمند بود،در این راستا و با رعایت حداکثر امانتداری و وفاداری متن اصلی و غرض نویسنده،با ایجاد چینش جدید مطالب و با سیری منطقی،متن حاضر که خلاصه ی جلد دوم کتاب یادشده و شامل مباحث کاربردیتربیت فرزند است.در اختیار علاقه مندان این مباحث قرار می گیرد.

کتاب حاضر شامل یک مقدمه و سه فصل با عنوان های زیر است:

فصل اول:تربیت دینی

فصل دوم:تربیت فطری(که بیشتر مطالب مربوط به این فصل است و مبنای اصلی در تربیت محسوب می شود)؛

فصل سوم:تربیت جنسی

در فصل دوم که محور مطالب این کتاب است،عناوین پنج گانه ی زیر بحث می شود:

1.پرورش وفای به عهد کودک

2.پرورش راستگویی و صداقت

3.پرورش عواطف و احساسات کوپک

4.پرورش اعتماد به نفس کودک

5.پرورش شخصیت کودک

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

احترام به مردم بهترین وسیله ی ارضای غریزه ی حب ذات آن هاست.احترام به مردم یکی از عوامل بزرگ محبت و اطاعت است و توهین به شخصیت آنان یکی از دلایل مهم برانگیختن دشمنی و مخالفت است.کودکان و بزرگ سالان،زنان و مردان،همه از احترام لذت می برند و به احترام کننده ی خود علاقه مند می شوند.اگر در محیط خانواده به کودک احترام گذاشته شود،او از امر پدر و مادر کمتر سرپیچی می کند.امام صادق علیه السلام می فرمایند:»فطرت آدمی چنین ساخته شده است که هرکس به او نیکی کند،او را دوست بدارد و هرکه با او بد کند،او را دشمن بدارد.«

چه نیکی و احسانی در نظر مردم ارزنده تر از احترام و تکریم آنهاست؟و کدام بدی و ضرری مهم تر از تحقیر و توهین به شخصیت آنان است؟

کتاب لطیف مثل پرنیان/صفحه 132