اطلاعات بیشتر
کتاب شریف غیبت شیخ طوسی رحمت الله از معتبرترین و قدیمی ترین آثار شیعه است که از جهت نزدیک بودن به عصر غیبت صغری جز معدود آثار برجای مانده از علمای سلف به شمار می آید.
محمد بن حسن طوسی(م 460 ه.ق 1067م)در این اثر فاخر مسئله غیبت امام دوازدهم را مورد بحث و بررسی قرار داده و با استفاده از احادیث و استدلالات عقلی ثابت می نماید که امام دوازدهم حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)باید در پرده ی غیبت به سر برد.وی در این کتاب شریف اطلاعات موثقی را درباره فعالیت های مخفی نواب خاص امام دوازدهم به نقل از کتاب مفقود شده اخبارالوکلاء الاربعه آورده است.
این اثر ماخذ اصلی نویسندگان بعدی امامیه درباره ی غیبت امام دوزادهم به ویزه علامه مجلسی(م 1111 ه.ق)بوده است.
در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:
محمد خادم گفت:مولایم در بین علویان و هاشمیان صالح ترین است،او آب انگور نمی خورد{شراب نمی خورد} در محراب عبادتش می نشست و به سجده می رفت،من می خوابیدم،بیدار می شدم و باز می خوابیدم،ایشان هنوز هم در سجده بود.حضرت بسیار کم خوراک بود،برای ایشان انجیر،انگور و هلو و انواع میوه می آوردند و ایشان یک یا دو عدد میل میل می کردند و می فرمودند:ای محمد!این ها را برای بچه هایت ببر.من می گفتم:همه را؟می فرمود؟همه را بگیر.من بهتر از او ندیده ام...
کتاب متن و ترجمه غیبت /صفحه 389 و 390
