اطلاعات بیشتر
تاریخ،در پیوند با زمان و انسان معنا پیدا می یابد.اگر تاریخ را به قالی تشبیه کنیم.زمینه ی آن را از زمان،نقش و نگار آن را حوادث،و تار و پود آن را سنتها و قوانین علّی و معلولی تشکیل می دهد.برای انسان به عنوان هنرمند این عرصه که قابلیت و استعداد های لازم را در اختیار دارد،ضروروت شناخت زمان،اطلاع از ابزار و امکانات و توجه به سنتها،قوانین و ساز و کار تعلیلی پدیده ها،به ویژه عبرت خیزی آنها به هدف یافتن اصل اساسی حیات بشری(انسان شدن حقیقی)غیر قابل انکار است؛چرا که تاثیر تاریخ و گذر زمان نه تنها در یک فرد که در ملتها و نژاد ها،روشن است.از سوی دیگر،تاریخ یک ملت و عبرتهای آن کالای مصرفی نیست که مهلت مصرف آن به سرآید.از این رو،تاریخ را با آنکه درباره ی گذشته است،برای آینده می نویسند.
امام علی (علیه السلام) نیز در نامه به مالک اشتر با عنایت به پدیده ی «زمان»و عنصر«عبرت در تاریخ»بر نوعی شباهت تام میان گذشته و آینده تاکید می کند و همگان را به اندیشه و تامل و در نهایت داوری نسبت به عملکرد فرمانداران فرا می خواند.
هر چند در ظاهر،مالک اشتر مخاطب امام بود،اما مگر نه این است که دوره ی نشاط یک ملت با چشم عبرت بین آنها بر پاست؟باری،تاریخ کتاب قطوری است که برای درک معنی زندگی فردی و جمعی و اخذ تصمیم معقول و اقدام سنجیده سخنها دارد.
این کتاب به قلم دانشمند محترم،حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای مهدی پیشوایی نگاشته شده است.کتاب حاضر در پنج بخش اصلی و شانزده فصل به تاریخ صدر اسلام می پردازد.نویسنده در این اثر سعی کرده است،برای هریک از اجزا و تفاصیل حوادث عصر نبوی منابع جداگانه و متنوعی ذکر نماید.شواهد و مویدات قرآنی و حدیثی در سراسر کتاب، حوادث را از شکل گزارش صرف بیرون آورده و تحلیل و بررسی مناسب برخی حوادث و توجه به شبهات پیرامون هر موضوع نیز قابل توجه است.
در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:
تاثیر نامطلوب فقدان این دو شخصیت بزرگ،طبیعی بود؛زیرا خدیجه(سلام اله علیها) گرچه در سطح شهر،نقش دفاعی ابوطالب را نداشت،امام در محیط خانه،نه تنها همسری مهربان،فداکار و دلسوز برای پیامبر(صلی الله علیه و آله)،بلکه پشتیبانی صدیق و صمیمی برای اسلام،و مایه ی دلگرمی و آرامش خاطر رسول خدا در برابر فشارها و مشکلات بود.پیامبر اسلام(صلی الله علیه و اله) تا آخر عمر،خاطره ی خدیجه(سلام الله علیها) را گرامی می داشت و پیشگامی او در اسلام و رنجها و زحماتش را در این راه فراموش نمی کرد.او روزی به عایشه فرمود:خداوند همسری بهتر از خدیجه(سلام الله علیها) نصیب من نکرده است،وقتی که همه کافر بودند او به من ایمان آورد و وقتی که مردم مرا تکذیب می کردند،او تصدیق کرد،و وقتی که دیگران مرا محروم ساختند او دارایی خود را برای من خرج کرد و خداوند فرزندانی از او برایم روزی کرد.
کتاب تاریخ اسلام/صفحه 170
