ادب نبوی (دوره 2 جلدی)

کتاب دو جلدی ادب نبوی، به مفاهیمی چون شیوه رفتاری پیامبر صلوات‌الله‌علیه، شرط اول سیر و سلوک، معنای خوف از خدا و علت لزوم آن و مواردی از این دست می‌پردازد.

در بخشی از کتاب می خوانیم:

امانت های خداوند در وجود انسان
خداوند به هر انسانی نعمتها و مواهبی عنایت کرده است؛ چه اعضا و جوارح ظاهری اش و چه قوای باطنی اش. همه اینها امانات الهی هستند که خداوند از عالم غیب به عالم شهود فرو فرستاده است؛ از ملکوت به ملک و همه را مسخر انسان کرده است. اعضا و جوارح و قوای باطنی ما تحت تسلّط ما است. به تعبیر اهل معرفت حين نزول تمام این ها طاهر، مطهر پاک و پاکیزه است. در اعضای ظاهری مثال می زنم؛ چشم گوش ،زبان، دست و بقیه جوارح ما پاک بود. آلوده به قذارات و آلودگی ها ها عالم مُلک و طبیعت دنیا نبود. حتی حرامی داخل أمعا و احشا نشده بود؛ چشم برای دیدن حرام به کار گرفته نشده بود؛ گوش برای شنیدن حرام به کار گرفته نشده بود؛ زبان برای سخن حرام به کار گرفته نشده بود و همین طور جمیع اعضا پاک بود. خداوند تمام این اعضا و جوارح را پاک به ما عنایت کرد. ما منعم را ملاقات میکنیم و می خواهیم این امانات را تحویلش بدهیم. اگر همان طور پاکیزه تحویل بدهیم، خیانت در امانت نکرده ایم.

برگرفته از صفحه 128 جلد اول کتاب

مسواک زدن در هنگام وضو
بحث ما راجع به آن روایت شریفه ای بود که پیغمبر اکرم ﷺ سفارشات و وصیت هایی را به امام علیه السلام فرمودند. این سفارشات شش وصیت بود که در ذیل آن تأکید نسبت به اموری بود. یکی دیگر از آن تأکیدهایی را که حضرت خطاب به امام علی علیه السلام فرمودند، در روایت دارد: «وَ عَلَيْكَ بِالسّوَاكِ عِنْدَ كُلِّ وُضُوءٍ » ؛ بر تو باد به مسواک کردن ،آنگاه که خواستی وضو بگیری.
به طور کلی یکی از مستحبات در اسلام مسواک کردن است. مطلقاً خود مسواک کردن است و دیگر بحث وضو و غیر وضو ندارد. روایات متعددی در باب مسواک داریم شاید بیش از هشتاد روایت را دیده باشم. در مواقعی مستحب مؤکد است یعنی تأکید شده است.

برگرفته از صفحه 139 جلد دوم کتاب