روشهای آسیب زا در تربیت

در قلمرو تربیت و در ارتباط با این مربی و متربی و والدین و فرزندان،گاه رفتارهایی از مربی و والدین سر می زند که بر متربیان و فرزندان تاثیرات منفی دارد، این گونه رفتارها را می‌توان روش‌های سلبی یا روش‌های آسیب‌زا نامید. این کتاب به بررسی این روش ها از منظر آیات و روایات می پردازد و سعی دارد به روش هایی اشاره کند که در گزاره های دینی به گونه ای مورد نهی مستقیم قرار گرفته اند. بر این پایه در هفت فصل اول، به بررسی روشهای نامگذاری نامناسب و القاب ناشایست، تبعیض و بی عدالتی، تحمیل و اجبار، تحقیر و اهانت ،مراءو جدل ( بگو و مگو) تضاد در گفتار و رفتار و در نهایت تنبیه می پردازد در فصل هشتم تاثیر به کارگیری این روش ها در شکل‌گیری خودپنداره منفی در متربیان و فرزندان را بررسی می‌کند و در فصل پایانی، از برخی عوامل به‌کارگیری این‌گونه روش ها از سوی اولیا و مربیان سخن می‌گوید.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

از پیامدهای دیگر تحمیل،می‌توان به شکل‌گیری نوعی احساس حقارت در متربی و تضعیف عزت نفس او اشاره کرد. در شرایطی که به احساس ها عقیده ها و تمایل های فرد توجه نشود و در جوی که مطربی به ندرت قدرت انتخاب داشته باشد و همواره با زور و فشار قدرتی مافوق خود،به پذیرش اموری مجبور گردد،حس اعتماد به نفس در وی تضعیف می گردد و نوعی احساس پوچی و بیهودگی و ناکارآمدی به وی دست می‌دهد که اگر این امر شدت پیدا کند، به احساس حقارت و کهتری می‌انجامد خود کم بینی ،عدم اعتماد به نفس، وابستگی و اطاعت کورکورانه نیز می تواند از پیامدهای اجبار و تحمیل باشد انسانی که پیوسته تحت فشار قرار گیرد و جرأت و اجازه انتخاب و تصمیم گیری نداشته باشد و چوب جبر و تحلیل را همواره بالای سر خود ببیند نشاط و شادابی خود را از دست میدهد و به انسانی سرشکسته و ورشکسته تبدیل می‌شود.

برگرفته از صفحه 67 کتاب