پرچمدار نینوا

پرچم دار نینوا(تحلیلی از زندگانی حضرت عباس(ع)) به قلم محمد مهدی اشتهاردی

در بخشی از متن این کتاب می خوانم:

وصیت مخصوص حضرت علی(ع) به حضرت عباس (ع):

بر اساس بعضی از روایات ، در آن هنگام که حضرت علی(ع) در بستر شهادت آرمیده بود ( روز 19 تا شب 21 سال 40 قمری) عباس(ع) را به حضور طلبید و آن را به سینه اش چسبانید و فرمود: پسرم! به زودی در روز قیامت به وسیله تو چشمم روشن می شود.«اذا کان یوم عاشورا ودخلت المشرعه،ایاک ان تشرب الماء و اخواک الحسین عطشانا؛ هرگاه روز عاشورا فرا رسید و بر شریعهء آب وارد شدی، مبادا از آب بنوشی؛ درحالی که برادرت تشنه است.»

حضرت عباس (ع) به لین وصیت عمل کرد، تا آنجا که فرمود:«والله لا اذوق الماء و سیدی الحسین عطشانا؛ سوگند به خدا! از آب نمی چشم؛ درحالی که آقایم حسین(ع) تشنه است.»به این ترتیب حضرت عباس(ع) در زندگی درخشان خود در عصر پدر ، با کمال درایت، و صلابت و وفاداری یه پدر به پایان رسانید.در کنار بستر پدر ، وصیت او را شنید و به خاطر سپرد و تصمیم گرفت ، همچون زمان پدر ، یار باوفا و راستین برای امام بعد از او یعنی امام حسن مجتبی (ع) باشد و تا آخرین توان خود از حریم اسلام و امامت دفاع کند.

بر گرفته از صفحات(77 و 78)