اطلاعات بیشتر
کتاب " مکتب شهید سلیمانی (الگوی تربیتی مدیران جهادی و تمدن ساز) " به قلم اسدالله کرد فیروز جائی و محمد تقی رکنی لموکی ، با موضوع حاج قاسم سلیمانی ، از شش فصل تشکیل شده است که سر فصل های این کتاب شامل:
- فصل اول: پیش در آمد
- فصل دوم: ویژگی های شخصیتی شهید سلیمانی
- فصل سوم: مبانی فکری شهید سلیمانی
- فصل چهارم: مکتب، راه و خط مشی شهید سلیمانی
- فصل پنجم: تبیین نقش های مکتب شهید سلیمانی
- فصل ششم: دستاوردهای مکتب شهید سلیمانی
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
بصیرت
از دیگر ویژگیهای برجسته شهید سلیمانی بصیرت او در شناخت جبهه حق و باطل بود بصیرت در نگاه سردار شهید عبارت است از: شناخت به موقع از دشمن و اهداف و سیاستهای او و اخذ تصمیم به موقع و عمل به موقع؛ هر یک از اینها اگر در غیر وقت خود صورت گیرد است، بر پیروزی شما اثر جدی دارد.
سردار سلیمانی بر این باور بود :
بصیرت فقط بعد سیاسی ندارد. اگر فردی دارای پایه اعتقادی ضعیف باشد، هر حرکت سیاسی او را درگیر می کند؛ اما آنهایی که پایه های اعتقادی قوی دارند، نمی لرزند.
بصیرت سردار آسمانی ما به خوبی در وصیت نامه ایشان به نمایش گذاشته شده است. او در فرازی از وصیت نامه اش مینویسد:
بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند دیگر حرم ها می مانند. اگردشمن، این حرم را از بین برد حرمی باقی نمی ماند نه حرم ابراهیمی و نه حرم محمدی (ص)
این فراز از وصیت نامه حاج قاسم بصیرت نافذ او را در شناخت جبهه حق به تصویر کشیده است.
در اندیشه شهید سلیمانی با بی بصیرتی نمیتوان گام در راه حق گذاشت و پای ستون خیمۀ نظام یعنی ولایت و رهبری ایستاد. ایشان حضور مؤثر ملت ایران در صحنه را رمز پیروزی بر فتنه ها میدانست؛ فتنه هایی همچون فتنه سال 1388 و 1396 که در آنها ضد انقلاب برای براندازی نظام جمهوری اسلامی وارد عمل شدند.
شهید سلیمانی نه فقط دربارهٔ رویدادهای داخلی کشور بصیر بود، بلکه درباره وقایع منطقه و جهان اسلام نیز بصیرتی کامل داشت. او با شناختی که از جریان های مخالف اسلام اصیل در منطقه داشت و نیز با توجه به وظیفه اش از سوی ولی نایب امر مسلمانان حضرت امام خامنه ای ، ادامه خط انقلاب و مبارزه با دشمنان را به بیرون از مرزهای ایران و کنار دریای مدیترانه کشاند و دشمنان نظام را در بیرون از مرزها زمین گیر کرد و پیروزی را برای جبهه مقاومت و کشورش به ارمغان آورد که این کار سردار شهید عین بصیرت بود.
برگرفته از صفحات 36 و 37 کتاب
