اطلاعات بیشتر
کتاب " یک قاسم دو کربلا "به قلم مجید سانکهن، به روایت نادر نوروز شاد عملیات کربلای 4 و 5، باموضوع خطرات جنگ ایران و عراق می باشد.
سوگ قاسم
جهان گفت: «قاسم رفت» و عشق گفت: «قاسم آمد.»
من و همگان، حرف عشق را به رسمیت شناختیم، آمدنش را باور کردیم و به استقبالش رفتیم.
خواستم بگویم «سرت سلامت»، دیدم که سری نیست.
خواستم بگویم «دستمریزاد شیر مرد»،دست هایت را دیدم که پرواز کرده اند...
خواستم بگویم «خوش آمدی»
«قدمت روی چشم»، رد پای سوخته ات به من فهماند که قدمی در کار نیست...
خواستم بگویم «چشم بد به دور»
کسی گفت:«چشم هایش همان چشم های خمارش، دچار افروختگی شده است» و ناله کشیدم.
ای وای، ای وای، ای وای...!
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
کلاس خبرنگاری
توی مجله امید انقلاب بود که سفرهای گزارشگری ام شروع شد. عکاسی حرفه ای را از یکی از بچه های مجله به نام آقای مصفا یاد گرفتم. تو همان چند ماه اول، دوبار رفتم جبهه.
دفعه اول جبهه جنوب بود. منطقه مدن در شرق آبادان که الآن هم یادمانی آنجا ساخته اند (به نام شهید شاهرخ ضرغام) و دفعه دوم برای تهیه گزارش از یک عملیات در ارتفاعات چغالوند رفتم گیلانغرب مأموریت های من فقط جبهه .نبود مثلاً یک بار رفتیم روستای لفمجان شهرستان سیاهکل استان گیلان موضوع گزارش قتل عام فجیع در یک پایگاه بسیج بود. قضیه از این قرار بود که آن زمان گروهکها و سازمانهای ضد انقلاب، در تمام مراکز کشور از جمله بسیج و سپاه و استانداری .... نفوذی داشتند. یک شب که نیروهای بسیج پایگاه لفمجان در پایگاه خواب بودند شخص نفوذی که از اعضای بسیج - به قول معروف از حلقه اصلی - پایگاه بود، همه را به رگبار می بندد و فرار میکند رفتیم از محل وقوع جنایت عکس گرفتیم و با اهالی روستای لفمجان چند مصاحبه انجام دادیم گزارش خیلی خوب و جذابی شد. یک بار هم گزارش ترور از یک دبیرستان تهیه کردم که یکی از نیروهای مجاهدین در مدرسه همکلاسی خود را ترور کرده بود. در این سفرها به دلیل ذات کار خبرنگاری ای که داشتم همه جا می رفتم و همین همه جا بودن باعث شده بود که آرام آرام دایره دوستی و آشنایی ام با مسئولان و فرماندهان جنگ گسترش پیدا کند.
برگرفته از صفحه 116 کتاب
