اطلاعات بیشتر
کتاب تربیت کودک نوشته ی علی صفایی حائری به موضوع تربیت در حوزه ی معلم و روش های و عوامل تربیتی پرداخته است.
در بخشی از کتاب می خوانیم:
رقابت
تقلید، شخصیت کودک را بزرگ کردن بود و رقابت شخصیت کودک را تحریک کردن است و اراده کودک را بارور کردن است.در نتیجه تحریک های عقده آور و مقایسه های تحقیر کننده را نمی توان به حساب رقابت گذاشت؛ مثل این که بگویند: خاک بر سرت! تو هیچی نمی شوی! تو خری! تو بدبختی! تو نمی توانی فلان کار را انجام دهی، ولی محمود پسر خاله ات انجام داده و یا حسن برادرت فلان کار را کرده
این گونه گفتگوها شکستن شخصیت کودک است و جز ایجاد دشمنی و حسادت بین کودکان نتیجه ای ندارد و در واقع این رقابت نیست، بلکه تلقین ضعف و زبونی و تحقیر است.
تو از فلانی زرنگ تری تو با استعدادتری تو میتوانی بهتر از او باشی. ولی بی حال و سر به هوا و بازیگوش هستی ببین فلانی نصف لنگ تو نیست و این کارها را انجام داده، تو که به این بزرگی و به این زرنگی هستی، چرا این جا نشسته ای؟
این طرز گفتگوها کودک را با استعدادها و ظرفیت هایش آشنا می کند و حرکت می دهد و جلو می راند.
پدر و مادر آگاه میتوانند با داستان هایی که از خود می گویند، کودک را رقیب خود کنند و به حرکت وا دارند و این نوع رقابت؛ چون از تقلید هم کمک می گیرد،کارگرتر است.خلاصه،رقابت در کودک،کم یا زیاد وجود دارد،مربی باید این حس را پرورش دهد و تحریک کند و برای کودک رقیب هایی بتراشد که در تمام دوره ها با رقابت و به خاطر رقابت با آنها حرکت و جنبش زیادتری از خود نشان دهد و قدم های بلندتری بر دارد.
برگرفته از صفحه 57 الی 58 کتاب
مشخصات
