تاریخ معاصر از نگاه مقام معظم رهبری

کتاب تاریخ معاصر قرار است با نگاه مقام معظم رهبری کشورمان ایران تاریخ معاصر را مرور کند.
وقتی از تاریخ معاصر سخن می‌گوییم بسیاری از ما یاد تعداد زیادی انسان، چند نام مشهور، جنگ‌هایی که اسمشان را از رسانه‌ها شنیدیم و حداکثر تاریخشان می‌افتیم.
اما به راستی در پس هر حادثه بزرگ چه زمینه های تاریخی وجود داشته؟ چه کسانی با چه اهدافی نقش آفرین بودند؟ و کدام حوادث مهم در بین برگه های تاریخ کمرنگ شدند؟ تاریخ معاصر از نگاه مقام معظم رهبری از نشر معارف با قلمی روان برای همه کسانی که چشمان نکته بینی در مسائل تاریخ دارند مناسب است چرا که با قلمی همگانی به شکلی ساده و روان ، تاریخ را از زبان کسی بازگو می کند که به واسطه مطالعات گسترده از یک سو و از سوی دیگر به علت نقش آفرینی گسترده در متن انقلاب اسلامی و تغییر بر آمده از آن در جهان ، مروری همه جانبه و ضروری را برای مخاطب مهیا کرده است. فصل های سیزده گانه کتاب تاریخ معاصر از نگاه رهبری، یادآور مهم ترین رخدادهای پس از پیروزی انقلاب است.

در بخشی از کتاب می خوانیم:

 مبارزه با هویت ملی
کسانی که رژیم پهلوی را روی کار آوردند، هیچ کدام از شاخصه های ملیت  را حاضر نبودند تحمل کنند. البته ملیت ما از اول با اسلام آمیخته بود؛ زبانمان آدایمان، دانشمان و دانشمندانمان با اسلام آمیخته بودند. در تاریخ می بینید که دانشمندان برجسته و نام آور و ماندگار ما کسانی هستند که دانش دین را در کنار دانش های معمولی زندگی دارا بودند؛ یعنی همه ی دانش ها از مجموعه ی دین برآمده است. البته این به آن معنا نیست که طلاب مدرسه ی دینی این  خصوصیت را داشتند؛ نه جامعه جامعه ی دینی بود. فرهنگ ما، دانش ما، رفتار ما و سنت های ما با دین آمیخته است و بسیاری از آن ها از دین سرچشمه گرفته است. وقتی با هویت ملی و شاخصه های آن مبارزه می کردند، قهراً مبارزه ی با دین جزوش بود و چون دین و ایمان پشتوانه ی همه ی ارزش های انسانی است، طبعاً با ایمان هم بشدت مخالفت می کردند. اینها حاضر نشدند قبول کنند که ما حتی لباس محلی داشته باشیم ما ایرانی ها با چند هزار سال سابقه  لباس بومی نداریم و لباس محلی و بومیمان را نمی شناسیم، در حالی که خیلی از کشورهای دیگر دنیا دارند البته لباس بومی مانع پیشرفت هم نیست؛ اما  ما نداریم؛ چون آنها نگذاشتند این عمل به همان توصیه ای است که می گفت  ایرانی باید از فرق سر تا نوک پا فرنگی شود! ببینید خودباختگی تا کجا. این که من همیشه می گویم تهاجم فرهنگی تهاجم فرهنگی این است.  
غیرت زدایی
در رابطه با فرهنگ کشورهای تحت سلطه، اولین کاری که سلطه گران می کنند - که از قدیم مرسوم بوده است - این است که فرهنگ این کشورها را زبانشان، ارزش هایشان، سنت ها و ایمانشان را با تحقیر، با فشار با زور، و در مواقعی به زور شمشیر و درآوردن چشم - که در تاریخ مواردی از آن را داریم  نابود می کردند و نمی گذاشتند که مردم به زبان خودشان تکلم کنند؛ برای این که زبان وارداتی را قبول کنند. وقتی انگلیسی ها به شبه قاره هند آمدند، زبان فارسی را که زبان دیوانی رایج بود نگذاشتند پابرجا بماند و با گلوله و با فشار گفتند که حق ندارید فارسی حرف بزنید؛ فارسی را منسوخ کردند؛ انگلیسی را به جایش آوردند در دوره ی حکومت سیاه پهلوی ها هم باورهای مذهبی و عمومی و نیروبخش به جامعه ایمان و اعتقادات را از مردم بتدریج بیرون کشاندند و غیرت زدایی و ایمان زدایی کردند.
فصل تلخ تاریخ ما
آنچه که نظام طاغوت بر سر این کشور و این ملت آورد در طول سال های متمادی حاکمیت سیاه و ننگین خود حقیقتاً یکی از فصول تلخ تاریخ ماست.  
یکی از همین فعالیت های فاجعه آمیز قضایای هفدهم دی بود که در زمان رضا شاه اتفاق افتاد طبق نقشه ی دشمنان اسلام و ایران به کمک روشنفکران آن روز متصل به دربار پهلوی تصمیم گرفتند که زن ایرانی را از دائره ی عفاف و حجاب خود بیرون کنند و این نیروی عظیم ایمانی را که به برکت عفاف زن همواره در جوامع مسلمان وجود داشته است نابود کنند و بر باد بدهند.  
یکی از جنایات بزرگ رژیم طاغوت همین مسئله ی هفده دی هست. کشف حجاب، از بین بردن آن حائل و فاصله ای که در اسلام میان دو جنس قرار داده شده است - که این برای سلامت زن و سلامت مرد است؛ برای سلامت جامعه است - تا همان بلایی که بر سر زن در جوامع غربی آمد بر سر زن مسلمان ایرانی بیاورند این اقدام را با چماق رضاخان در داخل کشور انجام داد.
زن غربی با ورود در منجلاب فساد دستاوردش نابودی خانواده بود. اینجور نبود که زن با برداشتن حجاب در میدان علم یا در میدان سیاست یا در میدان فعالیت های اجتماعی پیشرفت کند؛ همه ی این ها با حفظ حجاب و عفت ممکن بود و ما در نظام اسلامی این را تجربه کردیم برداشتن حجاب مقدمه ای برای برداشتن عفت بود؛ برای برداشتن حیا در جامعه ی اسلامی بود؛ برای سرگرم کردن مردم به عامل بسیار قوی و نیرومند جنسی بود؛ برای اینکه از همه ی کارهای دیگر بمانند؛ و یک مدتی هم موفق شدند اما ایمان عمیق ملت ایران نگذاشت. زن های مسلمان ما با وجود سختگیری ها در طول زمان در مقابل این فشار سرکوبگر مقاومت کردند؛ بعد از رفتن رضاخان به نحوی در زمان خود او به نحوی در طول دوران بقیه ی طاغوت هم به نحوی لذا در همان دیماه 1356 روز هفدهم دی ماه در مشهد یک اجتماع عظیمی تظاهراتی از زنان مسلمان با شعار «حفظ حجاب» راه افتاد ما آن وقت در تبعید بودیم؛ خبر آن را شنیدیم که زنان مؤمن و مسلمان و شجاع یک چنین حرکتی را به راه انداختند. این گوشه ای از فجایع رژیم طاغوت بود؛ نابود کردن آرمان های دینی ارزش های اخلاقی پیشرفت های اقتصادی عزت بین المللی و خلاصه بر باد دادن سرمایه های یک ملت جزو کارهایی بود که آن رژیم طاغوت و سیاهکار انجام داد.

برگرفته از صفحه 112 الی 114 کتاب