آخرین پیامبر صلی الله علیه و آله

پیامبر یا پیغام آور کیست و پیغام او از جانب چه کسی است؟پیامبری چه نقشی در هدایت انسان ها دارد؟برای پاسخ به این سؤال ها باید گفت:«پیامبری»یکی از موهبت های کریمانه ی خالق کائنات است که آن را مختص فرزندان آدم قرار داد تا از لطف خلقت انسان چیزی فروگذار نکرده باشد.

«پیام»هم به امر بسیار مهمی گفته می شود که پیغام دهنده علاقه دارد از طریق مطمئن آن را به پیام گیرنده ابلاغ کند و این وسیله علاقه ی خود را به او نشان دهد.اما وقتی «پیام»مربوط به پروردگار باشد در آن صورت جایگاه رفیع پیام گیرنده یعنی انسان آشکار می گردد که به چه افتخار بزرگی سرافزار است!آفریدگار بزرگوار و بی مثال مقام رفیع خود را آن چنان تنزل دهد تا بنده خاکی خود را با ارسال پیام،به مقام آسمانی برساند!بنابراین پیغام الهی نشان محبت است تا منزلت خلق را در پیشگاه خالق مهربان آشکار نماید.

پیام آوران الهی در طول تاریخ بشریت،بر گزیده های دوران و زمان خود بودند که با امتیازات بندگی خویش،در نزد معبود مقام و جایگاه ممتاز داشتند و بر اثر شایستگی،ابلاغ پیام یا مقام نبوت را به خود اختصاص دادند.از یکصد و بیست و چهار هزار پیام آوران الهی،همه ی آناد حامل یک پیام بودند تا مخلوق را با خالقی قادر و یکتا آشنا سازند و آنها را از گرایش به سوی خدایان مصنوع بازدارند.

آخرین پیامبر یعنی وجود مقدس حضرت ختمی مرتبت،محمد بن عبدالله صل الله علیه و آله که پیامبری را پروردگار مهربان به وجود مبارک او ختم فرمود و دین اسلام را به عنوان آخرین دین آسمانی به او عرضه نمود.مأمور هدایت جامعه ی بشریت گردید و دین اسلام را در عرصه ی جهان به عالمیان رسانید.

آخرین پیامبر که آخرین مبشر دین توحیدی اسلام است،از میان قوم،منطقه،و مردمانی برانگیخته شد که برای آشنایی بیشتر با مقام و منزلت آن حضرت ابتدا شناخت زادگاه،و تمدن و فرهنگ قومش یعنی عربستان و مردمش لازم است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

رسول گرامی اسلام،در طول سیزده سال در مکه،نماز را به سوی بیت المقدس می گذارد.پس از ورود به مدینه،هفده ماه نیز به سوی بیت المقدس نماز گزارد.از وقتی که یهود کارشکنی های خود را آغاز کرد،از هر طریقی،مجادله و مبارزه با پیغمبر را در پیش گرفتند و از جمله اعتراض نمودند که اگر«محمد،برگزیده ی خدا و دارای آئین جداست،چرا هنوز به سوی جامعه ی یهود نماز می گزارد؟

پیامبر صل الله علیه و آله آزرده گردید شب ها از خانه بیرون می آمد،با چشمانی مضطر و امیدوار،سر به سوی آسمان بلند می کرد تا دستوری در این مورد به او برسد.قرآن نیز این نکته را یادآور می شود.آنجا که می فرماید:«توجه تو را به آسمان می بینیم.پس تو را به سوی قبله ای که رضایت تو را جلب کند می گردانیم.