طوبای محبت (جلد پنجم)

این کتاب جلد پنجم از مجموعه کتاب های شش جلدی طوبای محبت است که به مجالس پیر صاحبدلی می پردازد که گرچه به مکتب نرفت و خط ننوشت و به ظاهر در مجلس درس و بحثی حاضر نشد, اما به دور از قیل و قال ها, در پی کشف حقیقت عشق و حضور در مجلس انس خدای سبحان و امیدوار به عنایات حضرتش, در وادی دلدادگی, ثابت قدم گام نهاد. حاج محمد اسماعیل از کودکی با مجالس ذکر آل الله بالاخص حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام بسیار مانوس بوده و از همین روی مردم او را مایه خیر و برکت دانسته , به صفا و خلوص باطن ایشان توسل جسته و در سختی ها وی را واسطه فیض الهی قرار می دادند.ایشان در جوانی به کشاورزی اشتغال داشته و از همان زمان نیز آثار توجه و عنایت حضرت حق به وی نمایان بوده است به نحوی که در سیر انفسی خویش و به واسطه تقرب و توسلات مداوم و شدت محبت مورد عنایت و لطف خاصه قرار گرفته و به مصداق حدیث شریف " اولی الالباب " روایت شده از حضرت صادق علیه الاسلام مراتب حضور در خلوت انس حضرت دوست را به یکباره از این راه طی کردند.این کتاب در 8 مجلس تنظیم شده است.

برخی از عناوین این کتاب عبارتند از:

 مخلوط با خدا

دلت عرب است

 محبت مخلوق نیست

 پسر, بابای پدر

 نور پاک می کند

 بیایید مشرک شویم

 اکسیر اعظم

 آخر کار دیدن است

 در بخشی از این کتاب می خوانیم:

 ان شاء الله کربلا که رفتید بلافاصله حرم نروید. اول با آب نهر حسینی غسل کنید و بعد بروید. کربلا همیشه حد داشته است. کربلا همیشه مانع داشته است. هیچ وقت زیارت آن زیاد آزاد نبوده است. اصلا خداوند کربلا رفتن و زیارت کربلا را خیلی عزیز شمرده  است. همه وقت مانع داشته است. در زمان پهلوی فقط به زواری تذکره می دادند که کسی از آنجا آنها را دعوت می کرد. آخر من کجا در عتبات شناس دارم که دعوتم کند؟ باید حتما یک کسی از آنجا دعوتنامه می فرستاد که این قوم و خویش من است و من می خواهم او را ببینم , میهمان من است, یعنی لازم نیست پول بیاورد. آن وقت از اینجا اجازه سفر می دادند. بعد یک چند وقتی خدا راه را فراخ می کند, دو مرتبه می بینی شلوغ شد, راه بسته می شود. عزاداری امام حسین علیه السلام هم همینطور است. یک وقت می بینی دیر و زود می شود تا قلب شیعه مدام میلش بیشتر شود.مانع می شود تا میل بیشتر می شود. اصلا خدا به این وسیله شیعیان را تربیت می کند.

 آیا می شود که یک وقت در دوره پهلوی در ایران سه سال عزاداری نباشد؟ شما که الان می شنوید وحشت می کنید چه برسد به بنده که دیدم. سه سال! کسی جرأت داشت یک بیرق بزند؟ کسی جرأت داشت مجلس روضه تشکیل بدهد یا روضه بخواند؟ مجازات خیلی سخت داشت تا حدی که بنده در خانه برای پدرم کتاب می خواندم, کتابم گریه نداشت,کتاب تاریخ بود. صدای پای اسب آمد پدرم گفت پسرجان آهسته بخوان مبادا نوکرهای پهلوی باشند بیایند داخل  بگویند چه کسی بود روضه می خواند! کار تا این حد سخت بود!

 (کتاب طوبای محبت/ کتاب پنجم / صفحه 189 و 190 )