دم عشق دمشق

این روزها مسئله دفاع از حرم و مدافعان حریم اهل بیت علیهم السلام یک خط مقدم فیزیکی , فکری و عقیدتی است که باید برای تبیین آن وارد صحنه شد. « دم عشق دمشق » راوی زندگی 15 شهید سرافراز مدافع حریم اهلبیت علیهم السلام اعم از ایرانی, افغانی و پاکستانی است. این هم جواری مقدس که ابتدا در سنگرهای نبردمیدانی به وقوع پیوسته , بی تردید نشان از لطف خداوندی در تشکیل جبهه یک پارچه مقاومت در مقابل تکفیر و استکبار دارد و بیانگر آن است که جهاد در راه خداوند و دفاع از حریم اسلام و مقدسات حد و مرز جغرافیایی نمی شناسد.در این کتاب سعی شده است با نقل خاطراتی ساده و روان روایت گر منش و سیره شهیدانی باشیم که با وجود روزمرگی و غفلت های زندگی مادی امروزی مسیر تکامل و قرب الی الله را طی کردند.

شهدای ذکر شده در این کتاب

شهیدان: جواد اکبری , سعید سامانلو , عبدالصالح زارع , سید احمد حسینی , سید سجاد روشنایی

شهیدان : سید روح الله ( پیمان ) موسوی , محمد امیر سالاری, محمد حسین سراجی , مهدی صابری مهدی حسینی ,مهدی علیدوست

شهیدان : سیدخوشبو علی ( عدیل ) حسینی , ابراهیم رضایی , سید مجتبی حسینی , سید مصطفی موسوی

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

نماز صبحش را که خواند,صورت بچه ها را آرام بوسید. گفت: زهرا دعا کن شهید بشم. دم در رفتم بدرقه اش و کاسه آب را خالی کردم پشت سرش. یک آن احساس کردم این آخرین باری است که حسین را آنطور می بینم. وقتی تماس مس گرفت می گفت: « زهرا خرابه شام که می گن اینجاست, غربت اینجا دلت رو به درد می یاره.»

دوست هایش می گفتند: دور هم که جمع می شدیم , حسین می رفت روی تپه و زیارت عاشورا می خواند. کم حرف می زد. گاهی سر به سرش می گذاشتیم, می گفت: اگه می خواید خدا بهتون نگاه کنه , کم حرف بزنید. امیر علی که مریض شد, کاسه صبرم لبریز شد. گفتم : کی برمی گردی؟ من دیگه تحمل ندارم. گفت: صبر داشته باش! عملیات داریم , من شاید هیچ وقت برنگردم. همان خواب دیدم که بهم زنگ زدند, گفتند: آقای سراجی به همون چیزی که می خواست رسید. از خواب که پریدم تمام صورتم خیس عرق بود و همان موقع حسین شهید شده بود.باید حرم حضرت زینب علیها السلام را با چشم های خودم می دیدم تا غربتی را که حسین از آن می گفت, بیشتر درک می کردم. بچه هایم جلوی گنبد بی بی ایستاده بودند و صدای حسین می پیچید توی گوشم . « زهرا ! خرابه شام که می گن اینجاست,غربت اینجا دلت رو به درد می یاره.» اشکم جاری شد و به خودم بالیدم که مانع رفتنش نشدم و حسینم شد شهید مدافع حرم.

(کتاب دم عشق دمشق / صفحه 139 )