اطلاعات بیشتر
می دانستند شهادت اوج تعالی انسان است; برترین کامیابی و بزرگترین پیروزی , برای رسیدن به آن از خود شروع کردند. زشتی گناه و معصیت را شناختند و از خود دور کردند. تن را در اطاعت از فرامین الهی فرسودند و از قرب فرائضبه قرب نوافل رسیدند. تلاش و تمرین در طریق خودسازی , دلیل پیروزی شان شد و دلیل ماندگاریشان. آنانی که پس از نماز صبح مشارطه می کردند; با نفس خود شرط می گذاشتند که امروز نباید گناهی از من صادر شود. در طول روز از خود مراقبه می کردندکه مبادا در گفتار, رفتار و حتی نیت های خود, از جاده بندگی خدا منحرف شوند و شب هنگام مانند یک بازپرس مشکاف ,نفس خود را محاسبه کرده ,اعمالشان را از نظر می گذراندند. اثر حاضر خاطراتی است از خودسازی به سبک شهدا روایت هایی از مشارطه تا معاقبه, دست چین از زندگی معراج رفتگانی که دقت و تفکر در حیات شان به انسان در گل مانده ی امروزی , راه را از بیراهه نشان می دهد.
در کتاب حاضر خاطراتی از 73 نفر از شهدای والامقام آورده شده است.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
محل کارش شمال شهر بود. هر روز با کت و شلوار می آمد سر کار. با کت و شلوار قامت ورزشکاری اش بیشتر معلوم بود و جذاب تر نشان می داد. یک روز گرفته و ناراحت به نظرم آمد. توی حال خودش بود. رفتم سراغش. گفتم: « ابراهیم چیزی شده؟» گفت:« نه چیز مهمی نیست.» گفتم : « اگه چیزی هست بگو, شاید بتونم کمکت کنم.» سرش پایین بود. چند لحظه سکوت کرد. معلوم بود از چیزی ناراحت است. خیلی آرام گفت:« چند روزه یه دختر بی حجاب توی این محله بهم گیر داده.گفته تا تو رو به دست نیارم ولت نمی کنم!»
اول چیزی نگفتم و رفتم توی فکر; ولی بعدش زدم زیر خنده. ابراهیم سرش را بلند کرد و پرسید «خنده داره؟! » گفتم « بابا ترسیدم. فکر کردم چی شده؟!» بعد هم نگاهی به قد و بالایش انداختم و گفتم:« با این تیپ و قیافه ای که تو برای خودت درست کردی,خیلی هم عجیب نیست!» گفت:« یعنی چی؟» یعنی به خاطر تیپ و قیافه ام اون حرف رو زده! پوزخندی زدم و گفتم « شک نکن! » روز بعد که آمد, روده به دلم نماند. سرش را تراشیده بود. خبری از کت و شلوار هم نبود. با همان قیافه آمده بود سرکار. روز بعدش , با سر و وضعی ژولیده تر آمد. شلوار کردی و دمپایی پوشیده بود. چند وقت کارش همین بود تا بالاخره از دست دختر هم محله ای و وسوسه هایش راحت شد.
(کتاب خودسازی به سبک شهدا / صفحه 95 و 96 )
مشخصات
