اطلاعات بیشتر
دیدگاه امام (ره) در جریانِ خطر تحجرگرایان و مقدس نمایان در حوزه هاى علمیه و تحمل تلخی فشارها و ضربات این جریانات در طول دوران مبارزه و بیان امام نسبت به مروجان اسلام آمریکایی، همچنین ژست تقدس مآبى عده ای از روحانیون در حوزه های علمیه که چنان تیشه به ریشۀ دین و انقلاب و نظام مىزنند که گویى وظیفه اى غیر از این ندارند و این امر چنان بر امام سخت و طاقت فرسا بوده که وقتی پس از نیم قرن برای نگارش منشور روحانیت دست به قلم شد با تلخی نوشت: خون دلی که از پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است، هرگز از فشارها و سختی های دیگران نخورده است.
در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:
امام در منشور روحانیت در ارزیابی رویارویی استکبار با حوزه های علمیه و روحانیت معتقد است که:
استکبار وقتی که از نابودی مطلق روحانیت و حوزه ها مایوس شد،دو راه برای ضربه زدن انتخاب نمود؛یکی راه ارعاب و زور، و دیگری راه خدعه و نفوذ در قرن معاصر.وقتی حربه ی ارعاب و تهدید چندان کاگر نشد،راه های نفوذ تقویت گردید.
از منظر امام اولین و مهم ترین حرکت،«القای شعار جدایی دین از سیاست است که متاسفانه این حربه در حوزه و روحانیت تا اندازه ای کارگر شده است؛تا جایی که دخالت در سیاست،دون شان فقیه است و ورود در معرکه ی سیاسیون،تهمت وابستگی به اجانب را به همراه می آورد؛یقینا روحانیون مجاهد،از نفوذ،بیشتر زخم برداشته اند.
برگرفته از صفحه 203 کتاب
