سفرنامه کربلا

توفیق زیارت قبور ائمه اطهار علیهم السلام اتفاق ساده ای نیست که هر انسان پاک نیتی به راحتی از کنار آن عبور کند،بلکه این قدر خاطره انگیز و معرفت آفرین است که می تواند آثار شگرفی برای ادامه ی مسیر زندگی انسان داشته باشد.

کتاب حاضر،در طول سفر زیارتی نویسنده،در زمستان سال 1396 به عنوان روحانی کاروان،با عده ای از زائران عزیز نگاشته شده است .

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

صبح از هتل به  سمت مسجد شریف حنانه حرکت کردیم.بسیاری از زائران اشتباه می کند و درباره ی ستون حنانه می پرسند.با این که ستون حنانه در مدینه و مربوط به عهد پیامبراکرم صلی الله علیه و آله است،اما مسجد حنانه بین نجف و کوفه است و فاصله اش ده دقیقه هم نبود.روایت داریم وقتی امام صادق علیه السلام وارد سرزمین نجف شدند،سه بار از اسب پیاده شدند و نماز خواندند که یک جا همین مسجد حنانه است.

«حنانه» در لغت به صدای جانسوز شتری می گویند که بچه اش مرده باشد.اما چرا به این مسجد«حنانه» می گویند؟به دو دلیل:یکی این که وقتی پیکر مطهر امام علی علیه السلام از کوفه به نجف می بردند در حین عبور از این منطقه،این مسجد به احترام جنازه ی مولا تعظیم کرد و ناله سرداد.دوم هم اینکه بیست سال بعد،هنگام عبور اسرای کربلا از این محل،سر امام حسین علیه السلام یک شب در این محل نگهداری شد و این مکان در عزای اما حسین علیه السلام ناله سر داد.به خاطر همین،بعد از نماز و خواندن دعایی که وارد شده است جمع شدیم و یک سلام مختصر به اباعبدالله حسین علیه السلام دادیم.راستی جمله ی آخر دعای مسجد حنانه خیلی زیباست که می گوید:

1.سست نباشم و پاهایم نلرزد.

2.هدایت بشوم و فکر نکنم خیلی کارم درست است.

3.در دنیا و آخرت آمرزیده بشوم.

برگرفته از صفحه 48 کتاب