داستان هایی از امام زمان عج

درتمام نظام های تربیتی و آموزشی، از گذشته دور تا امروز، استفاده از زبان قصه و داستان برای ترویج و تفهیم مواد آموزشی امری رایج بوده است. در متون اصیل دینی نظیر قرآن کریم و سایر کتاب های آسمانی نیز بسیاری از معارف بلند به صورت داستان و قصه القا شده است. اثر حاضر هم در همین راستا گرد آمده است. مؤلف محترم با هدف ترویج فرهنگ مهدویت و نشر معارف امام زمان(علیه السلام) اقدام به جمع آوری و ترجمه یکصد و سی و نه داستان از کتاب گران سنگ بحار الانوار جلدهای 51 و 52 و 53 آن کتاب ـ که به آن حضرت اختصاص دارد ـ نموده است. کتاب داستان هایی از امام زمان (عجل الله عالی فرجه الشریف) مختصری از اثر فوق می باشد که این داستان‌ها در آن ذکر شده است.
عناوین اصلی عبارتند از:
میلاد موعود، وصال دوست، چرا او قائم آل محمّد(علیهم السلام) نامیده شد؟ مهدی چه کسی است؟ یازده مهدی، رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در بقیع، فاطمه جان گریه نکن، قیام مرد مدنی، ملاقات خضر(علیه السلام) و دجّال، همین حسین(علیه السلام).

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

با حالت شوریدگی و پریشانی از غدیر خم به طرف  «عسفان» به راه افتادم، و رنجور و خسته به مکه رسیدم. اعمال حج را به جا آوردم. روزها می گذشت و من در راز و نیاز می سوختم و می گریستم که:
تا این که شبی در حین طواف به جوانی که چون گل معطر و زیبا بود، برخوردم. او به آرامی قدم بر می داشت و گرد کعبه طواف می نمود. مهرش به دلم افتاد. به طرف او حرکت کردم و با دست او را متوجه خودم نمودم. گفت:
اهل کجایی؟
_اهل عراق.
کجای عراق؟
_اهواز
ابن خضیب را می شناسی؟
_خدا او را رحمت کند. وفات یافت.
خدا او را رحمت کند. چه شبها که بیدار می ماند! و چه بسیار می گریست! و اشک از دیدگانش جاری بود. آیا  «علی بن ابراهیم مهزیار» را نیز می شناسی؟
_خودم هستم.
ای ابوالحسن! خدا تو را زنده نگهدارد. آن یادگاری را که از امام حسن عسکری علیه السلام با خود داشتی، چه کردی؟
_اکنون به همراه دارم.
آنگاه دست به گریبان نموده و آن را بیرون آوردم. وقتی آن را دید، نتوانست از گریه خودداری کند و به شدت گریست آن قدر که حوله احرامش تر شد...
بر گرفته از صفحه 150 کتاب