اطلاعات بیشتر
در کتاب حاضر به این پرسش ها پرداخته می شود که چه عواملی در رشد و موفقیت انسان ها موثر هستند و چه علل و عواملی موجب ناکامی و سقوط انسان می شوند؟ نویسنده با مطالعه و برسی زندگانی برخی از علماء و بزرگان دین و قله های تهذیب و نیز کسانی که به ظاهر لباس روحانیت به تن داشته یا مدتی در حوزه های علمیه درس خوانده بودند, ولی با گذشت زمان از رسالت حوزوی و زی طلبگی خود فاصله گرفتند, نکته های مفید و قابل تاملی ارائه می دهد که امید است مطالعه و توجه به آنها در انگیزه بخشی, بصیرت و موفقیت طلابو حوزویان و رشد و بالندگی حوزه های علمیه موثر باشد.
این کتاب در 2 فصل کلی تنظیم شده است
فصل اول به بررسی علل و عوامل رشد و موفقیت علما و بزرگان حوزه می پردازد
فصل دوم به علل و عوامل ناکامی , انحراف و سقوط برخی دیگر از حوزویان می پردازد
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
در خاطرات علامه طباطبایی نقل است که چون به نجف اشرف برای تحصیل مشرف شدم, از نقطه نظر قرابت و خویشاوندی و رحمیّت, گاه گاهی به محضر مرحوم قاضی شرفیاب می شدم. تا یک روز در مدرسه ای ایستاده بودم که مرحوم قاضی از آنجا عبور می کردند. چون به من رسیدند,دست خود را روی شانه من گذاردند و گفتند:« ای فرزند! دنیا می خواهی نمازشب بخوان ; آخرت می خواهی نماز شب بخوان!» این سخن آنقدر در من اثر کرد که از آن به بعد تا زمانی که به ایران مراجعت کردم ـ پنج سال تمام ـ در محضر قاضی روز و شب به سر می بردمو آنی از درک فیض ایشان دریغ نمی کردم و از آن وقتی که به وطن مالوف بازگشتم تا وقت رحلت استاد, پیوسته روابط ما برقرار بود و مرحوم قاضی طبق روابط استاد و شاگردی دستوراتی می دادند و مکاتبات از طرفین برقرار بود.علامه می فرمودند: ما هرچه داریم از مرحوم قاضی داریم.
شاید عده ای گمان کنند تهجد و شب زنده داری مانع فعالیت های علمی و تحصیل روزانه فرد باشد و در زمان تحصیل, تنها باید به درس و بحث پرداخت و در اوقات فراغت به عبادت و راز و نیاز و شب زنده داری; در حالیکه تجربه و سفارش بزرگان علم و معرفت آن است که شب زنده داری از اسرار موفقیت تحصیل و نیز سایر امور در زندگی است. از آیت الله میرزاجواد آقا ملکی تبریزی نقل شده است که می گوید:من بسیاری از محصلین را می شناسم که از شب زنده داران بودند و همین موضوع سبب شد که فهمی عمیق و استقامتی بی نظیر در امر تحصیل نصیبشان شد و به مراتب و مقامات والایی رسیدند و بالعکس, کسانی هستند که در مطالعه کتب علمی کوشش بسیار دارند, ولی به جایی نمی رسند و از علم خویش سودی نمی برند و برکتی نمی بینند.
(کتاب فرازها و فرودها / صفحه 46 و 47 )
