مدافعان حرم

 در بخشی از این کتاب می خوانیم:

اما مثل همیشه کسانی هستند که در مسیر پیشوایشان اباعبدالله الحسین علیه السلام گام بردارند و از دین خدا دفاع کنند; آنهایی که مدافعان حرم نام گرفته اند و ندای « هل من ناصر ینصرنی » را لبیک گفته اند. در این میان مظلوم ترین مدافعان حرم جوانان شیعه کشور سوریه هستند. اگر می گویم مظلوم ترین برای گفته خود دلیل دارم.

آنها اگر در مسیر دفاع از حرم و مناطق شیعه نشین تلاش نکنند, خانواده و برادر و خواهرشان به دست تروریست ها می افتند و این قاتلان و حشی نشان دادند که وقتی وارد مناطق شیعه نشین می شوند, همه را از دم تیغ می گذرانند! لذا این جماعت از مدافعان, بیش از همه مشغول مبارزه هستند. یادم هست همین مطلب را از فرمانده یکی از گروه های مدافع حرم سوال کردم و ایشان هم تایید کرد و گفت:نیروهای ما 24 ساعت مشغول نگهبانی و 24 ساعت استراحت می کنند اما شیعیان یک هفته در سنگر هستند و یک روز استراحت دارند. از طرفی, خاطر آنها برای خانواده هایشان همیشه نگران است.

مظلومیت دیگر آنها این است که از حماسه آنها چیزی گفته نمی شود. یعنی در رسانه ها در ک شور سوریه آن طور که باید به این شهدای مظلوم نمی پرئازند. یکی از این شهدای مظلوم عکرمه علی است. حماسه او را در چند خط بدون هیچ مقدمه اشاره می کنیم:

پرده اول: با هماهنگی با تروریست ها به بهانه تسلیم خودش و نفربرش به مواضع تروریست ها وارد می شود...

پرده دوم:بعد از پیده شدن از نفربر و روبوسی با تکفیری ها, جشنی به مناسبت به غنیمت درآمدن این نفربر و  جدایی عکرمه برپا می شود....

پرده سوم: عکرمه ضمن حضور در جشن, خوب به اطراف نگاه کرده و مواضع تروریست ها را کامل شناسایی می کند!

پرده چهارم: بلافاصله به بهانه ای به داخل نفربرش برگشته و در فرصت مناسب با مسلسل سنگین, جشن تکفیری ها را به عزا تبدیل می کند.

پرده پنجم: تلویزیون اعلام می کند, طبق اطلاعات رسیده در این عملیات دویست تکفیری به درک واصل شدند.

پرده آخر: دوربین روی چهره نورانی و غرق در خون شهید عکرمه علی قفل می شود... یادش گرامی.

(کتاب مدافعان حرم / صفحه 189 و 191 )