خدایا اجازه!

توحید،مهمترین پیام همه ی پیامبران (علیهم السلام) و اساسی ترین اصل اعتقادی همه ی ادیان الهی و موثرترین باور در تربیت آدم است.از این رو، هر چه در زمینه ی این موضوع بگوییم و بنویسیم،بازهم کم است.

گرچه کودکان از نظر ذهنی و عقلی،مانند بزرگسالان نیستند؛اما از نظر سرمایه های معنوی و ایمان فطری،از بسیاری بزرگسالان پیش ترند.به همین دلیل به بهانه ی عدم رشد ذهنی، نباید آنان را از شیرینی لطایف توحیدی محروم ساخت.البته روشن است که در این زمینه، نوشته ی ما باید به ذهن و زبان کودک و جان و جهان او کاملا هماهنگ باشد.

خدایی که پیامبران معرفی کرده اند،خدایی است که در همه جا حضور دارد و در همه جا ما را می بیند و برای لحظه لحظه ی زندگی،برنامه ویژه ای ارائه کرده و پیام هدایت بخشی بیان فرموده است.خدایی که ما به او باور داریم،خدای دست بسته ی بیکار آن سوی ستاره ها نیست که ما را به حال خود رها کرده باشد.البته همه ی برکات باور به خدا نیز آن گاه نصیب ما می گردد که او را با همان صفات بیان شده از سوی پیامبران،باور داشته باشیم.

کتاب، خدایا اجازه! در قالب پرسش و پاسخ هایی که بین کودکان و خدا شکل می گیرد،تلاش کرده که خدای حاضر ناظر مهربان نزدیکتر از ما به ما را به کودکان معرفی کند و نشان دهد که او خدای دعا و زندگی و دنیا و آخرت و بهشت و دوزخ است.

به عبارت دیگر کتاب خدایا اجازه! معرفی لطیفی از خدای پیامبران به کودکان است.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

12.خدایا! آیا با یک دوربین قوی،می توانم تو را ببینم؟

بعضی از ستاره ها، از شما آدم ها خیلی خیلی دور هستند.شما نمی توانید به راحتی آن ها را ببینید.برای دین آنها، حتما باید از دوربین های قوی یا همان تلسکوپ ها استفاده کنید.اما من از شما دور نیستم.من همیشه با شما و در کنار شما هستم.البته شما نمی توانید مرا ببینید؛زیرا اصلا من دیدنی نیستم.حتی پیامبران من هم نمی توانستند مرا ببینند.من حتی با قوی ترین دوربین ها نیز دیده نمی شوم.البته من همیشه و همه جا شما را می بینم.

کتاب خدایا اجازه!/صفحه 21